» ΓΕΦΥΡΕΣ» ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΙΑΣΟ ΤΩΝ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ.

«ΓΕΦΥΡΕΣ» ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ,  ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΙΑΣΟ ΤΩΝ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ.

Η Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας καταγγέλλει στον ελληνικό λαό, την κοινή συνάντηση στα Σκόπια, (26-01-2010), των στελεχών της ΜΚΟ

«Ελληνική Eνωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»,  Κων. Τσιτσελίκη και Λάμπρου Μπαλτσιώτη, της εθνομηδενίστριας του Centre for

Democracy and Reconciliation in Southeast Europe (CDRSEE) Χριστίνας Κουλούρη και της Αθηνάς Σκουλαρίκη, με καθεστωτικούς

παράγοντες του Ψευτομακεδονισμού, για να χτίσουν «γέφυρες φιλίας» και να λύσουν το «Μακεδονικό» σε βάρος των Ελλήνων, σύμφωνα

με τις οδηγίες των ξένων Κέντρων που τους επιχορηγούν .

Το αυγό του φιδιού που τόσα χρόνια τώρα, επωαζόταν υπό την κάλυψη των «προοδευτικών δυνάμεων», εκκολάφθηκε,και γιγαντώθηκε.

Τα φίδια έχουν αρχίσει να κατασπαράσουν τον Ελληνικό Εθνικό κορμό.

Οι εκπρόσωποι της «5ης Φάλαγγας» ,όπως αναφέρουν οι εφημερίδες των Σκοπίων, συζήτησαν για την προσέγγιση των δύο λαών, (του ελληνικού και του «Μακεδονικού» !), με ιδιαίτερη έμφαση, «στην ένταξη των μουσουλμάνων και χριστιανών Αλβανών στην ελληνική κοινωνία, για τα (δήθεν) δικαιώματα του ανθρώπου, καθώς και για την εδραίωση, του «κράτους δικαίου μέσα από το πρίσμα του νόμου για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας», (που προωθεί η «Ελληνική Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» , που συνέταξε το «λαθρονομοσχέδιο» για την παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας και πολιτικών δικαιωμάτων στους λαθρομετανάστες ).

Οι απεσταλμένοι του Σόρος που κάθισαν να συνομιλήσουν με τα «ακαδημαϊκά όργανα», του φασίστα Γρούεφσκι δεν έδειξαν την ελάχιστη ευαισθησία για τη σύλληψη, την φυλάκιση και τον βασανισμό του Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς.

Καλούμε κάθε πολίτη να σκεφτεί : Οι κύριοι και οι κυρίες που αυτόκλητοι εμφανίζονται να ασκούν «δημόσια διπλωματία», ποιόν εκπροσωπούσαν;

Σημειώνουμε ότι, ο πρώην πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της πΓΔΜ  Μιλάνο Νέντκοφ μίλησε στη συνάντηση, «για τα δικαιώματα της ατομικής ιδιοκτησίας των Αιγαιατών ; ; ;», ότι οι «χριστιανοί Αλβανοί» είναι οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και ότι «Τα δικαιώματα του ανθρώπου»,  σε ότι αφορά στους Έλληνες πολίτες, παραβιάζονται στο σύνολό τους, (αλλά αυτό δεν αγγίζει τους επιδοτούμενους ανθρωπιστές ).

Καλούμε κάθε δημοκρατικό πολίτη και κάθε πατριώτη, να καταγγείλει να καταδικάσει και να απομονώσει αυτούς τους Εφιάλτες.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

ΥΓ. (Απομένει να μας εξηγήσουν οι κύριοι αυτοί (όσοι είναι μόνιμα μέλη ΔΕΠ) αν απουσίασαν στο εξωτερικό κατόπιν αδείας κάποιου οργάνου, όπως προβλέπει το άρθρο 17 του ν. 1268/1982, ή αυθαίρετα, κατά παράβαση της υποχρέωσης τους να εκπληρώνουν τα καθήκοντα της θέσης τους όλες τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας)

ΠΗΓΗ:   TV  BLUE  SKY   όπου  ο δημοσιογράφος  Σπύρος  Χατζάρας  ενημερώνει,  από  Τρίτη  μέχρι  Παρασκευή  ώρα  23.00 – 24.00

Παράνομος ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος!

Τι θα γίνει με το διαχρονικό και διακομματικό σκάνδαλο «Αντώνης Λιάκος» που εκπροσωπεί -και εκφράζει την παρανομία ;

Ποιοι και πότε θα πάνε φυλακή για περιφρόνηση της δικαιοσύνης ;

Του Σπύρου Χατζάρα

Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από όλα.
Η δικαιοσύνη ,με τελεσίδικη απόφαση του ΣτΕ, το 1996 αποφάσισε ότι ο κ. Αντώνης Λιάκος τοποθετήθηκε παρανόμως καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διέταξε την άμεση απόλυση του.

Για 14 χρόνια αυτή η απόφαση παραμένει ανεφάρμοστη.

Κάποια αόρατη «Δύναμη» ,που βρίσκεται υπεράνω των Θεσμών και της Δικαιοσύνης, υπεράνω του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού , προστατεύει τον «εκλεκτό» της Νέας Τάξης, των «Περιουσίων», και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

Η Επιτροπή του άρθρου 5 του Ν.1470/1984 του Συμβουλίου της Επικρατείας συνεδρίασε στις 22 Νοεμβρίου 1999 και ομοφώνως διαπίστωσε ότι η Διοίκηση δεν εφάρμοσε την κατά του Λιάκου (με αρ.3138/1996) απόφαση.

Με αυτή τη διαπίστωση το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα.

Διαδοχικές Κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή,υποτάχθηκαν στις Βουλήσεις της Ανωτέρας Δυνάμεως και ο Λιάκος παραμένει 14 χρόνια στη Θέση του.
Δικηγόρος του κ. Λιάκου ήταν ο πανταχού παρόν κ.Αλιβιζάτος, που το 1996 προέβλεψε ότι η απόφαση δεν θα εφαρμοστεί ΠΟΤΕ.
Τι γνώριζε ο κ.Αλιβιζάτος;

Το πρώτο βήμα για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα, και η πρώτη σύγκρουση με την ΑΟΡΑΤΗ ΧΟΥΝΤΑ, είναι να εφαρμοστεί η απόφαση για τον Λιάκο.

Και βέβαια πρέπει να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται με πράξεις ή παραλήψεις για την περιφρόνηση της Δικαιοσύνης και την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών.

Ευθύνονται δεκάδες. Διαδοχικοί υπουργοί, και μάλιστα ο «τρομοκράτης», (στα Νιάτα του),Πέτρος Ευθυμίου, «φυτευτός» «δημοσιογράφος» και βουλευτής του ΔΟΛ, όταν ήταν υπουργός Παιδείας , κατηγορηματικώς αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε για να εκπέσει ο Λιάκος . Διαδοχικοί πρυτάνεις ευθύνονται επίσης όπως οι, Πέτρος Γέμτος, Γεώργιος Μπαμπινιώτης και Κωνσταντίνος Δημόπουλος.
Ευθύνονται και το σύνολο των βουλευτών που σιώπησαν.
Εμπρός να ανατρέψουμε την ΑΟΡΑΤΗ ΧΟΥΝΤΑ.

http://deltio11.blogspot.com/2010/01/blog-post_3110.html

Συμπαράσταση στη Θάλεια Δραγώνα

Είναι οι ίδιοι  «άνθρωποι του πνεύματος» που έχουν υπογράψει επανειλημμένως καθετί ανθελληνικό, ήτοι υπέρ του Σχεδίου Αννάν το 2004, υπέρ του κουρελουργήματος της Στ΄Δημοτικού και πάει λέγοντας… Απορούμε δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι τους έχουμε καταλάβει…

Συμπαράσταση στη Θάλεια Δραγώνα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/12/2009

Πορεία διαμαρτυρίας με σύνθημα «Έξω οι ανθέλληνες από το Υπουργείο Παιδείας!» και αίτημα την απομάκρυνση της Θάλειας Δραγώνα, ειδικής γραμματέως του υπουργείου, πραγματοποίησε η νεολαία του ΛΑΟΣ. Οι συγκεντρωμένοι, μεταξύ των οποίων και τέσσερις βουλευτές του ΛΑΟΣ, ζήτησαν την απομάκρυνση της Θ. Δραγώνα λόγω του «παντοιοτρόπως εκφρασμένου ανθελληνισμού της», κάλεσαν την υπουργό να «τη στείλει από εκεί που ήρθε» και δήλωσαν ότι δεν θα περιμένουν την έκδοση «νέων κατάπτυστων βιβλίων» (όπως αυτό της ΣΤ’ Δημοτικού). Πρόκειται για πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά ενέργεια, καθώς οι ακροδεξιοί (σταχυολογώντας αυθαίρετα κείμενα από μελέτες της Θ. Δραγώνα σχετικά με τη διαμόρφωση της νεοελληνικής εθνικής συνείδησης, την πολυεθνικότητα και τη γλώσσα, τα οποία, κατά το δοκούν,  ερμηνεύουν ως «ανθελληνικά»)  ζητούν, ουσιαστικά, την καθιέρωση ενός «πιστοποιητικού εθνικών φρονημάτων», αναγορεύοντας τον εαυτό τους σε κριτή των επιστημονικών απόψεων, με τη μεζούρα της εθνικοφροσύνης, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Το ζήτημα, προφανώς, αφορά όλο τον πολιτικό και πνευματικό κόσμο, και αναμένουμε την αντίδραση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Εν τω μεταξύ, σε λιγότερο από είκοσι τέσσερις ώρες, 342 πανεπιστημιακοί και άνθρωποι του πνεύματος, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, υπέγραψαν το ακόλουθο κείμενο συμπαράστασης:

Τις τελευταίες βδομάδες, η συνάδελφος Θάλεια Δραγώνα, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην βουλευτής, αποτελεί στόχο επαναλαμβανόμενων οξύτατων επιθέσεων εκ μέρους της άκρας δεξιάς, με αφορμή τον διορισμό της ως Ειδικής Γραμματέως του Υπουργείου Παιδείας. Το περασμένο Σάββατο μάλιστα (19.12.2009), στη λεωφόρο Συγγρού, τέσσερις βουλευτές του ως άνω χώρου, σε ένα εθνικιστικό παραλήρημα, αξίωσαν την άμεση απομάκρυνσή της, για δήθεν έλλειψη πατριωτισμού.

Οι επιθέσεις κατά της Θάλειας Δραγώνα ξεχωρίζουν από άλλες ανάλογες, που εξαπολύονται όλο και πιο συχνά  κατά πανεπιστημιακών, επειδή για πρώτη φορά στοχοποιείται πρόσωπο που κατέχει δημόσιο αξίωμα. Και τούτο, χωρίς να βάλλονται πολιτικές αποφάσεις (προς τις οποίες είναι φυσικό  σε μια δημοκρατία να εκδηλώνονται διαφωνίες, ακόμη και έντονες), ούτε καν πολιτικές εξαγγελίες. Απεναντίας, με συστηματική παραπληροφόρηση για την κ. Δραγώνα και με διαστρέβλωση  φράσεων και λέξεων από παλαιότερα γραπτά της, σπιλώνεται η τιμή και η υπόληψή της για επιστημονικές απόψεις.

Η επίθεση εναντίον της κ. Δραγώνα πρέπει να απομονωθεί ως ένα ακόμη δείγμα στο κυνήγι των μαγισσών που ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος διεξάγει κατά των αντιπάλων του, εκμεταλλευόμενος την άγνοια των πολλών και τον φανατισμό των λίγων. Συμπαραστεκόμαστε στη Θάλεια Δραγώνα, καλώντας την κυβέρνηση να δώσει την αρμόζουσα απάντηση. Και τούτο στο όνομα των πολιτικών αρχών και αξιών, που η τοποθέτηση της κ. Δραγώνα  σε μια τόσο καίρια θέση εκφράζει, ειδικά σήμερα.

Αθήνα, 23 Δεκεμβρίου 2009

Στον αρχικό κύκλο όσων συμπαραστάθηκαν στη Θάλεια Δραγώνα, περιλαμβάνονται οι ακόλουθοι πανεπιστημιακοί:

Αβδελά Έφη Πανεπιστήμιο Κρήτης, Αγριαντώνη Χριστίνα Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αλιβιζάτος Νίκος Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αναγνωστοπούλου Σία Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αποστολίδου Βενετία Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης,, Αρταβάνης Σπ. Harvard, College de France, Βασιλάκη Μαρία Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βιρβιδάκης Στ. Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βράτσαλης Κώστας Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Γούναρης Βασίλης Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Δημαράς Αλέξης Ιστορικός της εκπαίδευσης, Δοξιάδης Κύρκος Πανεπιστήμιο Αθηνών, Δουζίνας Κώστας Βirkbeck University, London, Ζαχαριάδου Ελισάβετ Πανεπιστήμιο Αθηνών, Καλογήρου Ορέστης Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Καλοκαιρινός Αλέξης Πανεπιστήμιο Κρήτης, Κάλφας Βασίλης Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Καρδάσης Βασίλης Πανεπιστήμιο Κρήτης, Κεχριώτης Βαγγέλης Πανεπιστήμιο Βοσπώρου, Κιντή Βάσω Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κοντογιαννοπούλου – Πολυδωρίδου Γίτσα Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κούβελας Ηλίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Κουλούρη Χριστίνα Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Κουτσογιάννη Κλέα Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κτιστάκις Γιάννης Πανεπιστήμιο, Κυρτάτας Δήμητρης Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Κύρτσης Αλ. Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωστής Κώστας Πανεπιστήμιο Αθηνών, Λιάκος Αντώνης Πανεπστήμιο Αθ., Λουλούδης Λεωνίδας Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, Λυμπεράκη Αντιγόνη Πανεπιστήμιο Αθηνών, Λυριτζής Χρήστος Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μανιτάκης Αντώνης Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Ματσαγκάνης Μ. Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Μπαλτάς Αριστείδης ΕΜΠ, Παγουλάτος Γιώργος Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Παπαγεωργίου Κων/νος Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παπαδόπουλος Λόης Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Παπαθεοδώρου Γιάννης Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Παρασκευόπουλος Νίκος Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Πεσμαζόγλου Στέφανος Πάντειο Πανεπιστήμιο, Πλάντζος Δημήτρης Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Σαββάκης Χαράλαμπος Πανεπιστήμιο Κρήτης, Σπουρδαλάκης Μιχάλης Πανεπιστήμιο Αθηνών, Στεφάνου Ευρυπίδης Πανεπιστήμιο Κρήτης, Στυλιανού Άρης Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Τήνιος Πλάτων Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τσακλόγλου Πάνος Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Τσιριμώκου Λ. Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Φραγκουδάκη Άννα Πανεπιστήμιο Αθηνών, Χριστόπουλος Δημήτρης Πάντειο Πανεπιστήμιο.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=513943

Γράμμα από μια ακόμη αγανακτισμένη φοιτήτρια

«Γράμμα από μια ακόμη αγανακτισμένη φοιτήτρια»

«Σας γράφω για να σας μεταφέρω την αγανάκτησή μου σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στη σχολή μου. Μετά από ένα δύσκολο χειμώνα γεμάτο άγχος ,αγωνία, στερήσεις και σκληρή δουλειά, πέρασα στη Νομική σχολή του Δ.Π.Θ στη Κομοτηνή. Το γεγονός ότι θα βρισκόμουν μακριά από το σπίτι μου, μου προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα, όμως κυριαρχούσε η ανυπομονησία μου για την καινούρια μου ζωή.

Φτάνοντας στη σχολή, με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Μπαίνοντας, αντί να με οδηγήσει η επιθυμία μου για εξερεύνηση στο εσωτερικό της σχολής και να με υποδεχθεί κάποιος πρόθυμος να με κατατοπίσει στο χώρο, βρέθηκα να αποτελώ το μήλο της έριδος αφινιασμένων εκπροσώπων κομματικών παρατάξεων, οι οποίοι διεκδικούσαν την εγγραφή μου στη σχολή και κατ’ επέκταση στο κόμμα τους κάτι για το οποίο δε με είχε προειδοποιήσει κανείς. .Παράλληλα, οι απαραίτητες πληροφορίες για τη σχολή τη πόλη και το πρόγραμμα σπουδών ήταν διαθέσιμες μόνο σε ειδικά περιοδικά της κάθε παράταξης που διατίθεντο στα τραπεζάκια τους. Πριν καν συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε είχα προτάσεις για καφέ από ένα σωρό άτομα τα οποία έδειχναν χωρίς καν να με γνωρίζουν να με συμπαθούν σε υπερβολικό βαθμό ενώ το τεράστιο ψεύτικο χαμόγελό τους με οδηγούσε στον εκνευρισμό.

Για αρκετές μέρες το τηλέφωνό μου χτυπούσε ακατάπαυστα και οι προσκλήσεις για βραδινές εξόδους έπεφταν βροχή. Το ζήτημα είναι πως κάθε φορά που απαντούσα θετικά, βρισκόμουν στον τόπο συνάντησης με ένα σωρό άλλους πρωτοετείς και όλοι μαζί σαν κοπάδι οδηγούμασταν από μεγαλύτερους-στελέχη του εκάστοτε κόμματος –στο χώρο διασκέδασης. Αργότερα κατάλαβα πως αυτό ονομάζεται ‘’υποδοχή πρωτοετών’’ κάθε παράταξης προκειμένου φυσικά να προσθέσουν μέλη, και λαμβάνει χώρα σε μαγαζιά με τα οποία η κάθε παράταξη έχει συμφωνίες για δωρεάν είσοδο των στελεχών, χαμηλότερες τιμές στα ποτά και άλλα. Ακόμη, συνήθως η κάθε παράταξη έχει το δικό της μαγαζί-στέκι που συχνάζουν τα μέλη της ,σνομπάροντας μέλη άλλων παρατάξεων που τυχόν βρεθούν εκεί.

Καθώς οι μέρες περνούσαν, η ζωή στη σχολή γινόταν όλο και πιο δύσκολη καθώς δεν είχα ενταχθεί σε καμία παράταξη βλέποντας τη κατάσταση, ενώ η πολιορκία μου συνεχιζόταν στενά. Βλέπετε, έχουν φροντίσει να τοποθετήσουν τα ‘’τραπεζάκια’’ τους εκατέρωθεν της εισόδου του κτηρίου, επομένως το να εισέλθεις χωρίς να γίνει αντιληπτή η παρουσία σου είναι αδύνατον. Ωστόσο ,και παρά την επιμονή όλων ,εξακολουθούσα να παραμένω ανένταχτη και κατά συνέπεια μόνη. Το ογδόντα τοις εκατό των φοιτητών όπως διαπίστωσα με λύπη έχει σχηματίσει φιλίες-που συχνά αποδεικνύονται λυκοφιλίες-με άτομα του κόμματος που υποστηρίζουν, επομένως τα πράγματα ήταν δύσκολα για κάποια που δεν ήθελε να προσχωρήσει σε κανένα από αυτά. Ωστόσο επιφυλακτικά έδωσα το παρόν σε μερικές εξόδους αναζητώντας συμφοιτητές με κοινά ενδιαφέροντα, δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα στο μυαλό της πλειοψηφίας είναι τα κόμματα.

Αρνητική εντύπωση ως πρωτοετούς , μου έκαναν και οι γενικές συνελεύσεις, οι οποίες επιφανειακά είχαν ως θέματα συζήτησης κάποια που αφορούσαν όλους μας όπως στέγαση σίτιση και άλλα αλλά κατέληγαν-και καταλήγουν-πάντα σε προσωπικές επιθέσεις και καυγάδες ανάμεσα σε κάθε παράταξη. Τα παραπάνω καθώς και το γεγονός ότι ο μόνος τρόπος να ενημερωθώ έγκαιρα για το πρόγραμμα της σχολής, αλλαγές σε αυτό, και γενικά ο,τι αφορούσε τη σχολή, ήταν να διατηρώ επαφές αναγκαστικά με κάποιο μέλος παράταξης –εκτός αν έπρεπε να ψάχνω από διαίσθηση κάθε φορά για επίσημες ανακοινώσεις ανάμεσα στις εκατοντάδες στους πίνακες της σχολής-, με ώθησαν στο να μη πηγαίνω στη σχολή.

Στη συνέχεια, ήρθαν οι πρώτες εξεταστικές, όπου με περίμενε ακόμα μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι συνεργασίες ανάμεσα στους φοιτητές γίνονταν-και γίνονται-και πάλι παραταξιακά, καθώς στελέχη της κάθε παράταξης μεγαλύτερων ετών, αναλάμβαναν να κρατήσουν θέσεις κατάλληλες για αντιγραφή στις αίθουσες από το προηγούμενο βράδυ στα μέλη τους , καθώς και να στείλουν τις απαντήσεις των θεμάτων μέσω κινητού σε αυτά κατά τη διάρκεια της εξέτασης! Έτσι , και πάλι όποιος ήταν ανένταχτος ήταν και πάλι σε χειρότερη μοίρα από το πλήθος. Συνεπώς, η βοήθεια που προσφέρουν οι παρατάξεις στις εξεταστικές, αποτελεί δέλεαρ για να κερδίσουν ψήφο και μέλη.

Έφτασα τρίτο έτος και ενώ όλα αυτά με είχαν οδηγήσει στο να μένω εκτός σχολής -μια και η παρακολούθηση δεν είναι υποχρεωτική-, αποφάσισα να επιστρέψω στη σχολή και τις καθημερινές παραδόσεις αφού το ενδιαφέρον των ενοχλητικών ‘’πολιορκητών’’ έχει στραφεί στους πρωτοετείς πια. Όμως ακόμα και απαλλαγμένη από αυτό το βάρος ,έχω να αντιμετωπίσω ένα σωρό άλλα προβλήματα…Το πρόγραμμα της σχολής καταρχάς είναι εξαντλητικό. Συνήθως τα μαθήματα ξεκινούν στις 9 το πρωί και τελειώνουν στις 9 το βράδυ γεγονός που μας αναγκάζει να επιλέγουμε ποιά μαθήματα θα παρακολουθούμε. Συνεπώς είναι σχεδόν αδύνατο ένας φοιτητής να παρακολουθεί το σύνολο των μαθημάτων πράγμα που αποτελεί βασική προϋπόθεση για πιθανότητες επιτυχίας στην εξεταστική.

Επίσης, όσον αφορά την εξεταστική ,βρισκόμαστε ολόκληρο το εξάμηνο χωρίς βιβλία, -ενώ τα μαθήματα προχωράνε-, τα οποία καλούμαστε να παραλάβουμε τελευταία στιγμή πριν την εξεταστική από βιβλιοπωλεία , με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ξαφνικά αντιμέτωποι με τόμους τους οποίου σε μπορούμε να διαχειριστούμε από άποψη χρόνου καθώς μέχρι τελευταίας στιγμής μας είναι άγνωστοι. Έτσι καταφεύγουμε στην αγορά σημειώσεων και επιτομών από συγκεκριμένα φωτοτυπάδικα, το κόστος των οποίων συχνά φτάνει τα 100 ευρώ για όλα τα μαθήματα. Προηγουμένως δε, στην αρχή κάθε εξαμήνου , καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε 2-3 συγγράμματα για κάθε μάθημα συμπληρώνοντας γραπτή αίτηση ,χωρίς διαμορφωμένο κριτήριο επιλογής εφόσον δε γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται, ενώ το σύνηθες είναι να μας υπαγορεύουν οι παρατάξεις ποιά βιβλία θα επιλέξουμε και έτσι από στόμα σε στόμα όλοι μηχανικά να συμπληρώνουμε την αίτηση σύμφωνα με τις υποδείξεις τους. Γιατί άραγε; Τί παραπάνω γνωρίζουν εκείνοι;

Όμως η καθημερινότητα στη σχολή διέπεται και από άλλα προβλήματα που οδηγούν στην απογοήτευση. Στο κτήριο της σχολής υπάρχει βιβλιοθήκη στην οποία κανείς δε μας έχει δείξει πώς δουλεύουμε, πώς και πού ψάχνουμε πληροφορίες , με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των φοιτητών να μη γνωρίζει καν που βρίσκεται. Ακόμη αν κάποιος αναλάβει μια εργασία από τις προτεινόμενες σε ορισμένα μαθήματα, δε γνωρίζει με ποιό τρόπο μπορεί να την ολοκληρώσει επιτυχώς, αφού κανείς δε μας έχει κατατοπίσει προκειμένου να εξοικειωθούμε με την επιστημονική έρευνα, την αναζήτηση στο διαδίκτυο, την παρουσίαση αλλά και το κυριότερο: τον τύπο που πρέπει να ακολουθήσουμε προκειμένου να είναι σωστή. Επομένως αν κάποιος δεν έχει βοήθεια από το περιβάλλον του ,ιδιαίτερες γνώσεις πάνω στο πώς γίνεται μια επιστημονική εργασία ή την ευκαιρία και το κουράγιο να ψάχνει καθηγητές να ‘’ζητιανέψει’’ πληροφορίες που κατά τη γνώμη μου έπρεπε να προσφέρονται αυτονόητα, αποκλείεται σχεδόν από μια πολύ σημαντική διαδικασία τριβής με το αντικείμενο σπουδών.

Ας πάρουμε όμως στο απλούστερο που μπορεί να κάνει ένας φοιτητής :την παρακολούθηση παραδόσεων. Είμαστε φοιτητές νομικής, ακούμε αξιόλογους ανθρώπους να διδάσκουν, κρατάμε σημειώσεις και αργότερα καλούμαστε να λύσουμε πρακτικά θέματα χωρίς πολλές φορές να έχουμε μια εικόνα του τί γίνεται στη πράξη. Βρίσκομαι τρία χρόνια στη σχολή και μέχρι προσφάτως που επισκέφθηκα μόνη τα δικαστήρια, δε γνώριζα πώς διεξάγεται μια δίκη. Δεν έχουμε δεί ποτέ μας δικόγραφο, δε γνωρίζουμε αρκετά πράγματα που αφορούν τη πράξη ενώ καλούμαστε στις εξετάσεις να λύσουμε πολύπλοκα πρακτικά βάσει θεωρίας. Όσο για τον τρόπο διόρθωσης, συχνά είναι τα παράπονα φοιτητών για μαθήματα που έγραψαν και δε πέρασαν ενώ σε άλλα εντελώς αδιάβαστοι με φρικτά γραπτά πήραν βαθμούς.. Απαντήσεις επίσημες των ερωτημάτων σπάνια βγαίνουν προκειμένου να εντοπίσουμε τα λάθη μας επομένως τι νόημα έχουν οι εξεταστικές έτσι;

Τέλος συχνά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τη γραμματεία καθώς συνήθως μας εξυπηρετούν με το ζόρι τις λίγες ώρες που είναι στη διάθεσή μας, ενώ φαίνεται να τους λείπουν οι καλοί τρόποι. Ωστόσο, είναι συχνότερα στη διάθεση των στελεχών των παρατάξεων τους οποίους μάλιστα διευκολύνουν, καθώς έχουν το προνόμιο να περνούν στα ενδότερα, στα γραφεία..

Ξέρω ότι πάνω κάτω σε όλες τις σχολές οι φοιτητές αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που ίσως μάλιστα συχνά περνούν απαρατήρητα. Ακόμη γνωρίζω πως όλα τα παραπάνω δεν είναι λόγος για να κρυφτεί κανείς πίσω τους δικαιολογώντας έτσι δικές του αποτυχίες και αδυναμίες. Όμως αναρωτιέμαι γιατί είμαστε αναγκασμένοι να νοιώθουμε αδέσποτοι σε ένα πανεπιστήμιο χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για το άτομό μας εκτός από τους ψηφοθήρες της κάθε γενιάς; Γιατί είμαστε αναγκασμένοι να βλέπουμε όπου και αν στρέψουμε το βλέμμα μας στη σχολή χρώματα κομμάτων και αφίσες τους; Γιατί θα πρέπει και εδώ να ανεχόμαστε τις πελατειακές σχέσεις; Όλα αυτά μόνο απογοήτευση και θυμό προκαλούν σε ένα υγειώς σκεπτόμενο άτομο… Ευτυχώς υπάρχουν ορισμένοι καθηγητές που είναι προσιτοί , έχουν όρεξη για δουλειά και το σημαντικότερο όλων μας εμπνέουν καθώς η έμπνευση είναι κάτι που απουσιάζει από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Και είναι σχεδόν αδύνατον ένας νέος άνθρωπος να κάνει τα πρώτα του βήματα και να χτίσει με όρεξη το μέλλον του χωρίς έμπνευση…»

Ανένταχτη.

http://troktiko.blogspot.com/2009/10/blog-post_6114.html

An American, George Horton, vs. a «Hellene», Θάλεια Δραγώνα.

«Οι Έλληνες τού Σήμερα – 1907»  vs «Τι είν’ η Πατρίδα μας;»

Παραθέτομεν σήμερον κατά πιστήν μετάφρασιν, ένα εκ τών κυριωτέρων λόγων τού πολυτίμου τής Ελλάδος καί τών Ελλήνων φίλου κ. Γεωργίου Χόρτων.

Ο κ. Γεώργιος Χόρτων, κατά τήν ανά τάς Ηνωμένας Πολιτείας φιλελληνικήν αυτού εκστρατείαν, ωμίλησε τε σ σ α ρ ά κ ο ν τ α ε π τ ά φοράς εις ισαρίθμους περίπου πόλεις τής Συμπολιτείας, ενώπιον εκλεκτών καί πολυαρίθμων πάντοτε ακροατηρίων, συνοδεύων τάς διαλέξεις δι’ εικόνων, παριστασών σκηνάς εκ τού βίου τών νεωτέρων Ελλήνων.

“Ατλαντίς», 14 Δεκεμβρίου 1907

George Horton Greeks of Today – 1907

Tο παραμύθι κατά κ. Θάλεια Δραγώνα.

«Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» σελ. 16.

… Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων…

Consul General George Horton

«Greeks of Today – 1907»

σελίς  134

«Εν τούτοις οι Έλληνες οικούσι κλασσικήν γήν, ομιλούσι γλώσσαν στενώς συγγενή πρός τήν τών Ελλήνων τής αρχαιότητος, πολλά τών οποίων χαρακτηριστικά καί ιδιότητας κέκτηνται.»

σελίς 134

«Σκοπός τής διαλέξεως ταύτης είνε εν μέρει όπως δεχθή ότι οι νύν κάτοικοι τής Ελλάδος είνε πάντη άξιοι τών μεγάλων προγόνων των.»

σελίς 135

«Η γλώσσα τών Ελλήνων είνε επίσης απόδειξις τής γνησιότητος τής φυλής, αποτελεί δέ αδιάσπαστον άλυσιν ενούσαν τούς Έλληνας τής σήμερον μετά τής αρχαιότητος. Είνε αληθές ότι η νεωτέρα Ελληνική δέν είναι η γλώσσα τού Αισχύλου, ουδέ ακόμη τού Λουκιανού, αλλ’ είνε προϊόν τής φυσικής καί βαθμιαίας εξελίξεως τής αρχαίας γλώσσης. Όταν είς λαός απορροφάται ή εκλείπει, η γλώσσα του είτε εκλείπει είτε παραμένει εν ωρισμέναις εκφράσεσι τής γλώσσης τών κατακτητικών λαών, ως στήμων ή υφάδιον τής νέας γλώσσης. Η Ελληνική συνεχώς ομιλείται υπό μεγάλων κοινοτήτων από τής αρχαιοτάτης ιστορικής περιόδου μέχρι τής σήμερον. »

σελίς 135

«Αι ξενικαί λέξεις εν τή Ελληνική ως ομιλείται σήμερον είνε παραδόξως ολίγαι, λαμβανομένης υπ’ όψιν τής ιστορίας τού λαού,

τό γεγονός δέ τούτο μόνον είνε απόδειξις, ότι οι Έλληνες πρέπει νά ενέμειναν κατά μέγα μέρος εις εαυτούς, καί δέν απερροφήθησαν υπό τών επιδρομέων τής Ελλάδος, καί εις τάς άλλας Ελληνικάς χώρας. »

σελίς 136

«Κατά τούς αρχαίους χρόνους, ο Οδυσσεύς ως απεικονίζεται εν τή Οδυσσεία, εθεωρείτο ως ο τύπος τού Έλληνος. Ο Οδυσσεύς ήτο

η ενσάρκωσις τού ριψοκινδύνου πνεύματος, πλάνης, όστις ανηγγέλλετο από καιρού εις καιρόν ως ακουόμενος εις απομεμακρυσμένον σημείον, φορτωμένος μετά πλουσίας λείας. Ήτο τολμηρός, ευλογοφανής, πολύλογος, εν ανάγκη πανούργος, ικανός νά εξέλθη τών επικινδυνωτάτων δυσχερειών. Εταξείδευσε μακράν, εν τούτοις αείποτε επόθει τήν γενέτειραν αυτού νήσον, εις ήν ήλπιζε νά επιστρέψη επί τέλους. Ήτο βαθέως θρησκευτικός, υιϊκός καί καλός γονεύς. Τό πνεύμα τού Οδυσσέως φέρει τόν Έλληνα τής σήμερον εις τάς απωτάτας γωνίας τής υφηλίου.»

σελίς 152

«Αλλ’ ίσως γραφίς, ικανωτέρα τής εμής, θέλει ημέραν τινά περιγράψει προσηκόντως τήν ενδιαφέρουσαν καί ωραίαν ταύτην χώραν, τήν Μητέρα τού πολιτισμού, ή κάλλιον ειπείν, ίσως τίς τών παρόντων ενταύθα θέλει επισκεφθή τήν χώραν τού Περικλέους καί τού Τρικούπη, τού Θεμιστοκλέους καί τού Κανάρη, τού Λεωνίδα καί τού Μάρκου Μπότσαρη, τού Πινδάρου καί τού Σολωμού, τού Αριστοφάνους καί τού Σουρή, τής Σπαρτιάτιδος μητρός ήτις είπεν εις τόν υιόν της όπως επιστρέψη μετά τής ασπίδος του ή επ’ αυτής («ή τάν ή επί τάς»)»

σελίς 152

Ούτω δέ είμαι βέβαιος, ότι εκείνοι, οίτινες ήθελον επιχειρήση τήν επίσκεψιν ταύτην, δέν θέλουσι κατ’ ουδέν μετανοήσει διά τήν εγγυτέραν γνωριμίαν μετά τού υπερηφάνου, ευαισθήτου καί πνευματώδους λαού, τού εκ τών αρχαίων Ελλήνων καταγομένου.»

Σημείωσις

———–

Μπορείτε νά προμηθευθήτε τό βιβλίο «Οι Έλληνες τού Σήμερα-1907» ηλεκτρονικά από τό βιβλιοπωλείο τού Ελληνικού Ηλεκτρονικού Κέντρου (HEC)

στό http://www.greece.org/bookstore, ή από τό βιβλιοπωλείο INFOGNOMON, Φιλελλήνων 14, Πλ. Συντάγματος.

Capt Ευάγγελος Ρήγος

Διευθυντής HEC

http://www.greece.org

Μπαράζ «δημοκρατίας» στην νεολαία της Νέας Δημοκρατίας!

Τα γράφω τώρα για να μην πουν κάποιοι ότι αποσκοπούσα να επηρεάσω την ψήφο των συμπατριωτών μας λίγο καιρό πριν την κάλπη!

ΟΝΝΕΔ: Κάλπες με «φουσκωτούς»

Καταγγελίες για μπράβους και παραβίαση κάθε έννοιας δημοκρατικών διαδικασιών συνθέτουν το σκηνικό εμφύλιας σύρραξης στη νεολαία της Νέας Δημοκρατίας «E» 14/7

Στη δεκαετία του ’80 και στην εποχή των «Ρέιντζερς» και των «Κενταύρων» γυρίζει την ΟΝΝΕΔ ο πρόεδρός της κ. Γ. Παπανικολάου, με την ανεξήγητη (;) εμμονή του να διατηρεί από τις 7 Ιουνίου και τη θέση του επικεφαλής της νεολαίας της ΝΔ και τη θέση του ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος.

Η κατάσταση στο εσωτερικό της Νεολαίας της ΝΔ, εξαιτίας ακριβώς αυτής της εμμονής, είναι τις τελευταίες ημέρες εκρηκτική και δεν αποκλείεται οι διαστάσεις της εσωκομματικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε εξέλιξη να γίνουν ακόμη μεγαλύτερες τις επόμενες ημέρες, καθώς τόσο τα στελέχη της Ρηγίλλης όσο και τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου εξακολουθούν να παρακολουθούν ως απλοί θεατές τα τεκταινόμενα.

Απόλυτα ενδεικτικά του κλίματος που επικρατεί στην ΟΝΝΕΔ, την οποία πολλές φορές στο παρελθόν έχει επικαλεστεί για τους αγώνες της και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, είναι τα όσα συνέβησαν το μεσημέρι του Σαββάτου, έξω από κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

«Φουσκωτοί» που έπαιζαν τον ρόλο της περιφρούρησης, άνδρες «οπλισμένοι» με καδρόνια, μια κάλπη που άλλαζε κάθε τόσο μέρος και αναρίθμητες καταγγελίες για παραβίαση κάθε έννοιας δημοκρατικών διαδικασιών συνθέτουν το σκηνικό της έντασης που πιστοποιεί το γεγονός ότι η ΟΝΝΕΔ βρίσκεται σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της.

Ολα ξεκίνησαν από την αιφνιδιαστική απόφαση του κ. Γ. Παπανικολάου να προχωρήσει -εν κρυπτώ ουσιαστικά- στη διενέργεια εκλογών για τη Γραμματεία της ΔΑΠ Αθήνας, οργάνωση που του χρειάζεται προκειμένου να διατηρήσει στην παρούσα φάση τον έλεγχο της Νεολαίας και να μπορέσει -όταν έρθει η στιγμή- να καθορίσει και τους όρους διαδοχής του, προωθώντας σύμφωνα με πληροφορίες τον πρώην γραμματέα της ΔΑΠ ΑΕΙ, κ. Δημ. Βολουδάκη.

Για τις «εκλογές» του Σαββάτου ελάχιστοι ήταν εκείνοι που ενημερώθηκαν επισήμως. Οταν μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που δεν πρόσκεινται στον πρόεδρο, έμαθαν από άλλες πηγές ότι βρίσκεται σε εξέλιξη εκλογική διαδικασία, έσπευσαν στο ξενοδοχείο «Τιτάνια». Εκεί, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, ήρθαν αντιμέτωποι με «φουσκωτούς» που βρίσκονταν στην πόρτα.

Οταν κατάφεραν να μπουν μέσα, επικράτησε πανδαιμόνιο. Οταν οι… οργανωτές των εκλογών αντελήφθησαν ότι δεν μπορούσε πλέον να συνεχιστεί εκεί η διαδικασία, πήραν την κάλπη και τη μετέφεραν σε αίθουσα της Γεωπονικής Σχολής, όπου ξεκλείδωσαν τις πόρτες προκειμένου να μπουν μέσα.

Η διαδικασία, που κάθε άλλο παρά σχέση με εκλογές έχει, ολοκληρώθηκε αργά το απόγευμα. Το αποτέλεσμα ωστόσο, όπως είναι φυσικό μετά τα όσα είχαν προηγηθεί, αμφισβητείται ευθέως από τις οργανώσεις της ΔΑΠ στην πλειονότητα των σχολών (Πάντειο, Οικονομικό Νομικής, Φυσικομαθηματικό κ.ά.).

Διαρροές

Ο ίδιος ο κ. Παπανικολάου, παρά τις καταγγελίες που έγιναν από τον γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής κ. Κ. Κατσαφάδο, απέφυγε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση. Περιορίζεται στο να «διαρρέει» ότι η παραμονή του στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ αποτελεί επιθυμία του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ κ. Κ. Καραμανλή.

Είναι σαφές, μετά και τα όσα έγιναν το Σάββατο, ότι η κατάσταση στη Νεολαία έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και οι ευθύνες -κυρίως της Ρηγίλλης- είναι μεγάλες, καθώς ουδείς αντιδρά παρά τις εκκλήσεις σημαντικού αριθμού μελών της κεντρικής επιτροπής της ΟΝΝΕΔ.

Επίσης, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, τη λύση καλείται να δώσει πλέον ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Γ. Καμπάνης, υπεύθυνος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Παντείου

Θέλουν να επιβάλουν το αποτέλεσμα

«Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση η πρωτοφανής μεθόδευση για την επιβολή της άποψης μίας μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για όποιον θέλει να τα δει. Σχολές που συνολικά στις φοιτητικές εκλογές έλαβαν πάνω από το 60% των ψήφων που έλαβε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην Αθήνα, αποφασίστηκε από τον γραμματέα της παράταξης και τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ να μην εκπροσωπούνται στα ανώτατα όργανα. Οι πρακτικές μάλιστα που χρησιμοποίησαν για να πετύχουν τον σκοπό τους κάθε άλλο παρά δημοκρατικές είναι. Συγκεκριμένα, με τη συνδρομή μπράβων προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν εκλογές για την ανάδειξη γραμματείας Αθήνας σε κεντρικό ξενοδοχείο και στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και όχι στα γραφεία της παράταξης, με σκοπό να επιβάλουν το αποτέλεσμα που τους βολεύει. Με άλλα λόγια προσπάθησαν με κάθε τρόπο να επιβάλουν την άποψή τους αψηφώντας τους χιλιάδες ΔΑΠίτες που αγωνίζονται καθημερινά για τις αρχές και τις αξίες της φιλελεύθερης παράταξης. Με τέτοιους τρόπους το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διασπούν και να συρρικνώνουν τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Εμείς δεν θα τους το επιτρέψουμε».

Π. Φράγκος, μέλος ΚΕ ΟΝΝΕΔ

Θλίψη, οργή, απογοήτευση

«Η ξεκάθαρη παραβίαση κάθε έννοιας πολιτικής ηθικής και δεοντολογίας μόνο θλίψη και οργή μπορεί να προκαλέσει. Θλίψη γιατί στιγματίζει την πιο μεγάλη και ιστορική παράταξη της χώρας.  Οργή γιατί απογοητεύει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες της ΔΑΠ, που παρότι κέρδισαν μια μεγάλη νίκη στις φοιτητικές εκλογές, βλέπουν να αποκλείονται από τα ανώτερα όργανα οι σχολές τους. Κανένας ΔΑΠίτης που σέβεται τον εαυτό του και έχει τη στοιχειώδη πολιτική αξιοπρέπεια δεν μπορεί να αποδεχθεί εκλογές για τη γραμματεία πόλης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Αθήνας σε αίθουσες ξενοδοχείων με μπράβους και αλυσίδες».

Η. Γρηγορίου, μέλος ΚΕ ΟΝΝΕΔ

Πρακτικές που διχάζουν

«Σε μια εποχή, όπως φάνηκε και στις ευρωεκλογές, όπου οι νέοι αποστρέφονται την πολιτική και σε μια δύσκολη πολιτική συγκυρία για τη φιλελεύθερη παράταξη αυτό που προέχει είναι η συσπείρωση και η ενότητα. Πρακτικές που διχάζουν και διασπούν την ψυχική ενότητα των φοιτητών της ΔΑΠ δεν προσφέρουν σε κανέναν τίποτα. Υπάρχει ανάγκη για πολιτικές πρωτοβουλίες που θα προάγουν τη σύνθεση και τη συνεννόηση και θα εκτονώσουν τη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση. Διαφορετικά οι εξελίξεις μόνο δυσοίωνες μπορεί να είναι για όσους αγαπάμε και στηρίζουμε τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ».

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8333&pubid=4652854

Ανεπίγνωστα ή συνειδητά στρατευμένοι προπαγανδιστές – Κοσμοθεωρία των εθνών versus αποδόμηση

Το Πρώτο Θέμα, 12.7.2009, σ. 47 (ρεπορτάζ για καθηγητές ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου για τα βιβλία Ιστορίας)

Επιφυλλίδα: Ανεπίγνωστα ή συνειδητά στρατευμένοι προπαγανδιστές – Κοσμοθεωρία των εθνών versus αποδόμηση

Παναγιώτης Ήφαιστος*

Οι κοινωνίες, ανοήτως, χρηματοδοτούν με σπάνιους πόρους τα λεγόμενα «Τμήματα Κοινωνικών Επιστημών». Μέσα στα απυρόβλητα «ακαδημαϊκά» οχυρά εδώ και αιώνες «συνωστίζονται» ανεπίγνωστα ή συνειδητά στρατευμένοι προπαγανδιστές. Ο ρόλος τους υποστηρίζω στο βιβλίο μου Κοσμοθεωρία των Εθνών που μόλις κυκλοφόρησε (βλ. http://www.ifestosedu.gr) ήταν πάντοτε αντικοινωνικός. Κύρια αποστολή τους ήταν να παρέχουν ευτελείς υπηρεσίες στις εκάστοτε εξουσίες: Αποικιοκρατικό έγκλημα, καταλήστευση του πλανήτη, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, περιφερειακοί και παγκόσμιοι πόλεμοι  και ιδεολογική γιγαντομαχία τον 20ό αιώνα. Ουσιαστικά, κατά την διάρκεια της ιδεολογικής ηγεμονομαχίας του 20ού αιώνα από μικρομεσαίοι ιδεολογικοί μηχανισμοί μετατράπηκαν σε βιομηχανίες παραγωγής επιστημονικά μεταμφιεσμένης προπαγάνδας. Την ύστερη εποχή,  η «παγκοσμιοποίηση» προκάλεσε πανδημία ιδεολογημάτων. Οι καλοπληρωμένοι θαμώνες αναμειγνύονται με διεθνικά κινούμενους εξωπολιτικούς κερδοσκόπους, αξιωματούχους ηγεμονικών δυνάμεων και αφελείς ιεραπόστολους της «παγκοσμιοποίησης». Ευέλικτα και προσαρμοστικά υπηρετούν, τώρα, τον εθνομηδενιστικό-αποδομητικό νεοταξισμό. Ενάντιά τους βαίνουν τα πνευματικά κτίσματα των εθνικών κοσμοθεωριών και η ασίγαστη αξίωση των μελών των εθνών για δημοκρατία, κοινωνική και πολιτική ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Όσο ο κόσμος απομακρύνεται από την αποικιοκρατία τόσο περισσότερο θα συγκροτούνται εθνοκρατοκεντρικές αντιηγεμονικές συσπειρώσεις που θα απομονώνουν τα τελευταία σκιρτήματα των πολιτικών και ιδεολογικών απογόνων του μαρκήσιου de Sade. Οι παρωχημένοι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί παραγωγής αποδομητικού εθνομηδενισμού, όμως, μένουν. Ροκανίζουν ανθρωπολογικά τις απρόσεκτες κοινωνίες. Όσες κοινωνίες δεν προσέξουν θα πάθουν ότι τους αξίζει για μια τόσο μεγάλη απροσεξία. Αν ήμουν βουλευτής θα εισηγούμουν να τερματιστεί η χρηματοδότηση αυτών των παρωχημένων ιδεολογικών μηχανισμών. Οι σπάνιοι πόροι να διοχετευτούν για πανεπιστημιακά τμήματα κοινωνικά ωφέλιμων τομέων (γιατροί, γεωπόνοι, τεχνικοί, φιλόλογοι κτλ).

——————

*Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Στο βιβλίο του Κοσμοθεωρία των Εθνών (βλ. πληροφορίες www.ifestosedu.gr), μεταξύ πολλών άλλων, αναλύεται εκτενώς το φαινόμενο των μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων ως ιδεολογικό εργαλείο ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης».

Οι παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου

Της Ελίνας Γαληνού

Το θέμα έχει απασχολήσει επανειλημμένα την κοινή γνώμη, ιδίως κάθε φορά που συμβαίνουν ακραίες καταστάσεις μέσα στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας. Τα επίμονα και πολυετή φαινόμενα μέσω των οποίων εκδηλώνονται οι διάφορες παθογένειες των Ελληνικών Πανεπιστημίων,, είναι βέβαιο ότι μας έχουν πείσει αρκούντως για το πρόβλημα. Και ενώ τροφοδοτεί άφθονη θεματολογία για συζητήσεις σε πάνελ, ημερίδες και αναλύσεις, δεν διαφαίνεται καμιά πρόοδος στον ορίζοντα. Κάθε φορά που θα γίνει νύξη για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σχετικά με την λειτουργία των Πανεπιστημίων μας, οι «προοδευτικοί» θα εκτονώσουν την αγωνία τους για την τύχη της Ελληνικής Παιδείας καίγοντας τις πόλεις, καταστρέφοντας ξένες περιουσίες, κάνοντας καταλήψεις και βανδαλισμούς μέσα στους χώρους των Πανεπιστημίων επικαλούμενοι προ πάντων το «πανεπιστημιακό άσυλο». Και ο καιρός περνάει, ενώ οι συζητήσεις και οι προβληματισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον χωρίς αποτέλεσμα. «Πώς επιτέλους εννοούν αυτοί οι δημοκράτες την Ανώτατη Παιδεία; Και πόσες απαιτήσεις οικονομικές έχουν οι καθηγητές στην Ελλάδα, σε σχέση με τους συναδέλφους τους του εξωτερικού;» απορούσε ένας καθηγητής ΑΕΙ του εξωτερικού, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα με την συνταξιοδότησή του; Διότι σε άλλες χώρες, οι καθηγητές Πανεπιστημίων, ούτε τις απολαβές του ύψους των δικών μας έχουν, ούτε την δυνατότητα να διαχειρίζονται τόσο χαλαρά τα ερευνητικά κονδύλια. Εκεί λογοδοτούν αυστηρά για τις δαπάνες στα επιστημονικά και ερευνητικά προγράμματα και όταν πληρώνονται για να συμμετάσχουν σε συνέδρια, είναι υποχρεωμένοι να τα παρακολουθήσουν ώστε να δώσουν συγκεκριμένες αναφορές όταν επιστρέφουν στη βάση τους. Οσο για τους φοιτητές ξένων Πανεπιστημίων, υπάρχει τεράστια αντίφαση με τους δικούς μας, ιδίως όσους είναι διαποτισμένοι με τις αρχές των λαικών δημοκρατιών..Αλήθεια, έχουν σκεφτεί ότι στα Πανεπιστήμια των λαικών δημοκρατιών που τόσο τους συγκινούν, ισχύουν κανονισμοί από τους πλέον αυστηρούς; Εκεί οι καταλήψεις και οι αποχές είναι τιμωρητέες, επειδή θεωρείται ότι παρακωλύουν την Παιδεία και βλάπτουν το κοινό συμφέρον. Το Πανεπιστημιακό άσυλο που εδώ κατέληξε να παρέχει ασυλία στους κουκουλοφόρους, είναι αυστηρά οριοθετημένο εάν ισχύει. Η παρακολούθηση και οι εξετάσεις είναι υποχρεωτικά ενώ ο θεσμός του «αιώνιου φοιτητή» που τόσο ευδοκίμησε στη χώρα μας, είναι ανήκουστος. Αυτό συμβαίνει διότι σε άλλες χώρες, τα Πανεπιστήμια δεν προορίζονται για δράση συνδικαλιστών-φοιτητών, ούτε για την προώθηση μικροσυμφερόντων καθηγητών, αλλά για σπουδή. Αντέχουν αλήθεια οι προοδευτικοί μας τέτοια Πανεπιστήμια; Ευνόητη η απάντηση νομίζω. Οσο για τη διαχείριση κονδυλίων η οποία αναφέρθηκε σε πρόσφατο άρθρο του ιστολογίου, καταθέτω την μαρτυρία Πανεπιστημιακού διδασκάλου το 1985. Τότε μόλις είχαν πρωτοεμφανιστεί οι δυνατότητες κονδυλίων έρευνας και κάποιος από την ομάδα του, σκέφτηκε να κινήσει ερευνητικό θέμα για την μόλυνση της ατμόσφαιρας που αντιστοιχούσε σε κονδύλιο ύψους 15 εκατ. δρχ, χωρίς να έχει θεσπίσει κάν βασικούς άξονες της έρευνάς του. Ο καθηγητής προέβαλε άρνηση θεωρώντας ότι η είσπραξη του κονδυλίου αυτού ήταν καθαρή σπατάλη άνευ ουσίας. Τότε ο βοηθός τον απείλησε με ..μήνυση την οποία βέβαια δεν τόλμησε να υποβάλει, γιατί η διοίκηση του Πανεπιστημίου δικαίωσε τον καθηγητή. Ο φαύλος κύκλος όμως είχε προοπτικές μεγάλης συνέχειας, γιατί συνδέθηκε άρρηκτα με συμφέροντα που αποτρέπουν την θεραπεία της παθογένειας των Πανεπιστημίων μας. Δυστυχώς!

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/07/blog-post_5374.html

Μπράβοι της πολιτικής και μπράβοι της Νύχτας. Μπράβο κύριε Ανδρουλάκη.

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαΐου 31, 2009

Το να συλλαμβάνει η αστυνομία κάποιους πορτιέρηδες νυχτερινού κέντρου δεν αποτελεί είδηση. Όλο και περισσότεροι πολίτες δείχνουν να μη φοβόνται πλέον τους “τρομερούς” μπράβους της νύχτας και να καταγγέλουν τις ύβρεις και βιαιοπραγίες που υφίστανται από τον περιφερειακό νταβατζή που η προσωπική του αξία σταματά στην εξουσία της “πόρτας” και τις ψευτομαγκιάς με τις πλάτες φυλακόβιων.

Ούτε είναι πρωτόγνωρο γιος πολιτικού να συλλαμβάνεται για άνομες πράξεις, άλλωστε και οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν είναι υπόδειγμα νομιμοφροσύνης, πολλώ δε και ηθικής. Ιδιαίτερα αυτοί που καπηλεύονται ή φορούν έναν αριστερό μανδύα και ξερνούν κατηγορίες κουνώντας τα χεράκια τους στα τηλεπαράθυρα είναι οι πρώτοι με σκουπίδια κάτω από το ιδεολογικό “χαλί”.

Ο Γιός του Μίμη Ανδρουλάκη λοιπόν συνελήφθηκε μαζί με τους υπόλοιπους πορτιέρηδες του island για εξύβριση και απαγόρευση εισόδου. Ο Γόνος του αυτοπροσδιοριζόμενου ως “αριστερού” πολιτικού, απαγόρευσε την είσοδο με αήθη και προσβλητική συμπεριφορά σε παρέα που δεν πληρούσε τα κριτήρια του μαγαζιού. Δεν ήταν δηλαδή “επώνυμοι”, “σκαφάτοι”, “ρολεξάκηδες”, “καγιενάκηδες” κλπ κλπ. Δεν πληρούσαν δηλαδή τα νέα ήθη που με κόπο έστησαν Κωστόπουλοι, Σημίτηδες, Ανδρουλάκηδες ως κριτήρια κοινωνικής αναγνώρισης. Τα έχουμε στηλιτεύσει στο παρελθόν και πάλι δεν μας προξενούν εντύπωση.

Το να βγαίνει όμως ο Μίμης Ανδρουλάκης και να προσπαθεί να περάσει την εργασιακή απασχόληση του γιού του ως προλεταριακή στάση ζωής, είναι εξοργιστικό. Δείγμα του πόσο ηλίθιους μας θεωρούν οι κουτοπόνηροι Ανδρουλάκηδες. Σοβαρά κύριε Ανδρουλάκη; Ο γιός σας πήρε αυτή τη θέση για λόγους ταξικής συνείδησης; Η θέση του πορτιέρη στο island είναι επιλογή ανάγκης; Για να σας θυμίσουμε πονηρέ κύριε Ανδρουλάκη κάποια αστέρια που υπηρέτησαν σε αυτή την προλεταριακή θέση (και στο χειμερινό αντίστοιχο Αμέρικα – Αμέρικα):

Οι Μακαρίτες Θέμης Μάλλης και το πρωτοπαλίκαρο του μακαρίτη Καλαποθαράκου ο Λεωνίδας. Σας λένε κάτι αυτά τα ονόματα κύριε Ανδρουλάκη; Είναι τιμή σου Ανδρουλάκη λοιπόν που ο γιός σου δουλεύει πορτιέρης; Για να μην πούμε για τα υπόλοιπα φυντάνια, εμείς βλέπεις δεν είμαστε “φτωχοί βουλευτές” με ασυλία για να κατηγορούμε Χριστούς, Παναγίες και συνανθρώπους.

Λες στη δήλωση σου ότι δεν φταίει ο Γιός σου, αλλά το μαγαζί που του έδωσε τη λίστα με το ποιοί πρέπει να μπουν μέσα. Μας δουλεύεις νεόπλουτε εκσυγχρονιστή; Πρώτη φορά έγινε δηλαδή αυτό; Δεν γνωρίζεις ότι είναι παράνομο να απαγορεύεις την είσοδο στον οποιονδήποτε με τις πλάτες των μπρατσάδων – φυλακόβιων – ψευτόμαγκων;

Για πες μας λοιπόν κύριε Ανδρουλάκη, είναι επιλογή ανάγκης η θέση του πορτιέρη; Γιατί τότε η θέση των Αφρικανών στην κουζίνα τί είναι; Η θέση της μολδαβής καθαρίστριας στις τουαλέτες; Των υπαμοιβόμενων σερβιτόρων και βοηθών; Για τόσο ηλίθιους μας περνάς; Που συνωστίζονται εγκληματίες, καθάρματα, γόνοι πολιτικών και λοιποί βισματούχοι για να πάρουν την πολυπόθητη θέση ελέγχου και κίβδηλης νυχτερινής εξουσίας;

Και ποιά τα καθήκοντα της θέσης; Σφουγγοκωλάριοι και οσφυοκάμπτες των σκαφάτων και των επωνύμων που εξαντλούν τη μαγκιά τους στον εργαζόμενο, τον μη προνομιούχο που πέφτει στην παγίδα να θέλει να συγχνωτιστεί με τους άρχοντες του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού. Η ηδονή της εξουσίας του “όχι εσύ δε μπαίνεις”. Δεν μπαίνεις ρε φτωχομπινέ, καραγκιόζη, υπάλληλε ή εργάτη.

Δε μπαίνεις ρε στο παλάτι των ολίγων που το φυλάει ο γιός του Εθνοπατέρα. Ψήφιζε όμως ΒΛΑΚΑ τον έξυπνο εκσυγχρονιστή, τον εργατοπατέρα, τον τηλεμαϊντανό και πλήρωνε τον εσύ και τα παιδιά σου μέχρι να πεθάνεις. Στην υγειά του χαμένου αυτοσεβασμού ενός λαού που συνωστίζεται σαν το πρόβατο έξω από club, σκυλάδικα, κάλπες και κομματικά γραφεία.

Όντως Ανδρουλάκη, ΔΕΝ φταίει ο γιός σου.

http://olympia.gr/2009/05/31/island

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ «ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΜΑΣ»

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ «ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΜΑΣ»

Ανάλυση του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού

Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και οι επιπτώσεις της στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και την Ελλάδα.

Εισαγωγή

Μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και την ανάδειξη της Αμερικής σαν της μόνης παγκόσμιας υπερδύναμης η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου πρυτάνευε ο κομμουνιστικός κίνδυνος που αποτελούσε τη μονοδιάστατη στρατηγική των δυτικών χωρών, σήμερα καθορίζεται από δύο παράγοντες: τα ανθρώπινα δικαιώματα και την τρομοκρατία, έτσι φυσικά όπως τα αντιλαμβάνονται και τα ερμηνεύουν οι Αμερικανοί.

Άμεσα και πρόσφατα αποτελέσματα αυτής της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής έχουμε από τη μια την Γιουγκοσλαβία, όπου η ωμή στρατιωτική επέμβαση βασίστηκε στην δήθεν προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και το Αφγανιστάν, όπου το πρόσχημα ήταν η τρομοκρατία. Θα αναφερθούμε στην υποκριτική πολιτική των Αγγλοαμερικάνων στην περίπτωση του Ιράκ, που οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση και την καταστροφή.

Θα αναφερθούμε  με ποιο τρόπο και με ποια επιλογή καθορίζονται τα κριτήρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την τρομοκρατία για να δικαιολογούν τις επεμβάσεις τους οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στα διάφορα κράτη. Γνωρίζουμε και το θεωρούμε δεδομένο, ότι η πολιτική των επεμβάσεων, με όποιο τρόπο και όποιες δικαιολογίες ή προσχήματα, υπηρετεί τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των ΗΠΑ και των ισχυρών της Δύσης.

Αρκεί να αναφέρουμε την συμπεριφορά των κρατών αυτών απέναντι στο πρόβλημα της Κύπρου και απέναντι στο σφαγιασμό των Κούρδων από τη «σύμμαχο» χώρα Τουρκία. Εκεί η ωμή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αγνοήθηκε τελείως. Επιπλέον είναι γνωστό ότι οι ποιο σημαντικές τρομοκρατικές οργανώσεις ανά τον κόσμο ήταν δημιούργημα ή αποτελούσαν σύμμαχο και όργανο, σε κάποια φάση, της ίδιας της Αμερικής, όπως ο UCK στο Κόσοβο και οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Μάλιστα οι οργανώσεις αυτές, όσο χρονικό διάστημα εξυπηρετούσαν τα αμερικάνικά σχέδια ονομάζονταν απελευθερωτικά ή τρομοκρατικά, ανάλογα με τη σκοπιμότητα που υπηρετούσαν, για τα γεωστρατηγικά σχέδια της Δύσης.

Ακόμη και η στενή σύμμαχος των Αμερικανών η Σαουδική Αραβία είναι σφηκοφωλιά των τρομοκρατών. 15 από τους 19 στο σύνολό τους τρομοκράτες της 11 Σεπτεμβίου προέρχονταν από τη Σαουδική Αραβία. Είναι ακόμη γνωστό ότι παντού στον κόσμο οι εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις ενισχύονταν οικονομικά από αυτή τη σύμμαχο των Αμερικανών. Όμως δεν έχουμε καμία καταδίκη της Σαουδικής Αραβίας σαν τρομοκρατικής χώρας ή εν πάσει περιπτώσει σαν χώρας που υποθάλπει ή εκτρέφει την τρομοκρατία. Όμως απελευθερωτικά κινήματα, όπως το PKK με την πίεση των Τούρκων αναγνωρίστηκαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ως τρομοκρατικά.

Από την άλλη μεριά η παγκόσμια τρομοκρατία που εξαπολύει η ίδια η Αμερική απέναντι στις άλλες χώρες του κόσμου, δεν ονομάζεται τρομοκρατία. Ούτε η τρομοκρατία που εξασκούν ορισμένες χώρες στο εσωτερικό τους με τρομονόμους και κατασταλτικούς μηχανισμούς εμπίπτει στον ορισμό της τρομοκρατίας. Ο ορισμός της τρομοκρατίας, το τι είναι τρομοκρατία ή όχι καθορίζεται από τους ισχυρούς της γης με προεξάρχουσα θέση τις ΗΠΑ.

Οι επεμβάσεις των Αμερικανών ανά τον κόσμο για την εξυπηρέτηση των γενικότερων γεωστρατηγικών τους συμφερόντων με κύριο στόχο τον έλεγχο και τη απρόσκοπτη ροή του μαύρου χρυσού προς τη Δύση και τον έλεγχο των αγορών μέσω της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι ενιαίες, ούτε έχουν την ίδια μορφή από χώρα σε χώρα. Προσαρμόζονται κάθε φορά στις τοπικές συνθήκες και τα τοπικά δεδομένα. ΄Υστερα από εμπεριστατωμένες μελέτες των αρμόδιων επιτελείων, καθορίζεται εκείνη η εξωτερική πολιτική που τους φαίνεται κάθε φορά ότι τους εξυπηρετεί καλύτερα. Αυτό φυσικά είναι επόμενο και αναμενόμενο, γιατί τις σχέσεις των κρατών δεν τις προσδιορίζει τίποτε άλλο εκτός από τα συμφέροντα. Ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν δεσμεύσεις για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.  Μόνο τα συμφέροντα είναι εκείνα που καθορίζουν την εξωτερική πολιτική κάθε κράτους, καθώς και η δύναμη του ισχυρού. Όλα τα άλλα αποτελούν για τους ισχυρούς της γης μέσα προς υλοποίηση αυτής της πολιτικής. Ακόμη και ο κατ’ εξοχήν παγκόσμιος οργανισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα ο ΟΗΕ χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ για να εξυπηρετήσει την στρατηγική τους. Δεν χρειάζεται να επιστρατεύσουμε τον Θουκυδίδη για να αποδείξουμε τα αυταπόδεικτα της ιστορίας. Το ερώτημα συνεπώς είναι πάντα: Ποιος ωφελείται ;!

Οι επεμβάσεις των ΗΠΑ στα διάφορα μέρη του κόσμου παίρνουν διάφορες μορφές, ανάλογα με την προοπτική επιτυχίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Η πολιτική αυτή περιλαμβάνει σαφώς στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά, ψυχολογικά και πολιτιστικά μέσα. Όλα αυτά τα μέσα χρησιμοποιούνται μεμονωμένα ή σε συνδυασμό ανάλογα με την κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας π.χ. χρησιμοποιήθηκε η ωμή και απροσχημάτιστη στρατιωτική βία, σχεδόν χωρίς προσχήματα. Στο Αφγανιστάν το ίδιο. Στο Ιράκ το ίδιο. Οπωσδήποτε και η ψυχολογική προπαγάνδα παίζει το ρόλο της. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν περνάει σ’ αυτή τη φάση μια ανοιχτή ή καλυμμένη στρατιωτική επέμβάση, όπως άλλες σε μας γνωστές περιόδους της πρόσφατης ιστορίας μας. Οι μορφές επέμβασης είναι πολύ πιο πολύπλοκες πολύ ποιο εκλεπτυσμένες και πολύ πιο σατανικές από παλαιότερες εποχές, όταν δεν χρειάζονταν καν προσχήματα.

Σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας

Η Ελλάδα έχει πολλά ανοιχτά θέματα στην εξωτερική της πολιτική – για να περιοριστούμε στο θέμα αυτό- και δυστυχώς δεν καταβάλλει είναι αλήθεια μεγάλες προσπάθειες να παίξει μια όσο το δυνατό πιο ανεξάρτητη πολιτική στον διεθνή περίγυρο. Παρ’ όλο που δεν είμαστε στην εποχή του Πιουριφόι, ούτε της χούντας. Με όλα τα χάλια μας θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που οι δυνατότητες παρεμβάσεων απ’ έξω δεν μπορούν να γίνουν με μεγάλη ευκολία και απροκάλυπτα όπως στο παρελθόν. Μήπως όμως γίνονται με άλλο τρόπο εξίσου ή καλύτερα αποτελεσματικό; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Ποιοι υποκινούν π.χ. τους κουκουλοφόρους. Είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι πρόκειται για αντιεξουσιαστές και κάποιους εξαθλιωμένους μετανάστες. Εδώ υπάρχει άκρως μελετημένο σχέδιο, που έχει συγκεκριμένους στόχους.

Σήμερα οι επεμβάσεις από μέρους των ΗΠΑ και των άλλων «άσπονδων» φίλων μας , όπως λόγου χάριν της Αγγλίας, γίνονται με άλλες μεθόδους και τρόπους για να πετύχουν τους στόχους τους.

Δύο είναι οι βασικοί παράγοντες μετά τη μεταπολίτευση που αποτελούν μοχλούς πίεσης για να  επηρεάσουν οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους την εσωτερική και εξωτερική μας πολιτική στα φλέγοντα προβλήματα που απασχολούν τη χώρα.

Ο ένας είναι η τρομοκρατία και ο άλλος η Τουρκία. Τόσο η τρομοκρατία όσο και η Τουρκία χρησιμοποιούνται άμεσα ή έμμεσα, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα για να πετύχουν οι Αμερικανοί και οι ευνοούμενοί τους στόχους τους σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Εδώ μάλιστα υπάρχει και διαχωρισμός. Για το εσωτερικό μέτωπο χρησιμοποιείται η τρομοκρατία , ενώ για το εξωτερικό κατά βάση η Τουρκία και τα προτεκτοράτα τους, που είναι τα Σκόπια.

Τουλάχιστον  για την περίοδο που διανύουμε. Γιατί αργότερα, αν συνεχίζουμε αυτήν την άκρως υποτελή στάση, μας περιμένουν σίγουρα και άλλα δεινά.

Τα προβλήματα που έχουν σχέση με την Τουρκία είναι πολλά και αφορούν στην παρούσα φάση- γιατί στο μέλλον μπορούν να προστεθούν σίγουρα και άλλα-  το ύψιστης σημασίας για την Ελλάδα θέμα της Κύπρου, του Αιγαίου, (ήδη δρομολογείται από μέρους των Αμερικανών και Τούρκων διάλογος  με τον επαναπροσδιορισμό όλων των συνθηκών που διέπουν το στάτους κβο στο Αιγαίο), του Ευρωστρατού, του ελέγχου του εναέριου χώρου, των ψηφιακών χαρτών και πολλών άλλων προβλημάτων που και τώρα υπάρχουν ή θα τα παρουσιάσουν οι «σύμμαχοι μας» Τούρκοι, Αμερικανοί και Άγγλοι στο μέλλον.

Δυστυχώς η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις, προσπαθώντας να εξευμενίσουν Αμερικανούς και Τούρκους, μας δημιουργεί δικαιολογημένα μεγάλες ανησυχίες.

Τα προβλήματα που έχουν σχέση με το εσωτερικό της χώρας είναι βασικά η τρομοκρατία που έχει  άμεση σχέση με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Στόχος είναι  τόσο η αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό, όσο και η αποδυνάμωση στο μέγιστο   δυνατό της διπλωματικής δυναμικής και αποτελεσματικότητας της χώρας  στο διεθνή ορίζοντα. Τι πιο χειρότερο μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή στην πατρίδα  μας από το να χαρακτηριστεί σαν χώρα που εκτρέφει και συντηρεί την τρομοκρατία και να προστεθεί ούτε λίγο ούτε πολύ στη χορεία των άλλων χαρακτηρισμένων τρομοκρατικών κρατών, Ιράκ, Σομαλία, Σουδάν κ.τ.λ.

Από την άλλη να εμφανίζεται η Τουρκία σαν ευνομούμενη χώρα, με την παράνομη κατοχή της Κύπρου, τα λευκά κελιά στην ίδια τη χώρα,  την τρομοκρατία ενάντια στους Κούρδους και τις άλλες μειονότητες και τα τόσα άλλα εγκλήματα απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα!

Πραγματικά τραγική ειρωνεία! Ο λύκος να παρουσιάζεται σαν πρόβατο και ο νοικοκύρης σαν κλέφτης.

Εδώ γίνεται συνειδητά προσπάθεια να δημιουργηθεί σε βάρος της χώρας μας ένα αρνητικό κλίμα, ως χώρα, όπου επικρατεί χάος και ανασφάλεια.

Η επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στη «φίλη» χώρα χρησιμοποιήθηκε τεχνηέντως για να μας διαφημίσει στην αμερικανική κοινή γνώμη σαν μια χώρα που υποθάλπει και εκτρέφει την τρομοκρατία.

Άραγε – και εδώ είναι το κρίσιμο ερώτημα- χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται η τρομοκρατία για συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους

τους οποίους ήδη περιληπτικά αναφέραμε και ποιες είναι οι δυνάμεις εκείνες που εντός και εκτός Ελλάδας εξυπηρετούνται από την ύπαρξη και συντήρηση της τρομοκρατίας;

Η τρομοκρατία ως παράγοντας ελέγχου της Ελλάδας από τις ΗΠΑ και τους «φίλους και συμμάχους μας».

Η 17 Νοέμβρη δεν εξαλείφθηκε, όπως κάποιοι ισχυρίστηκαν. Απλώς παροπλίστηκε το εκτελεστικό της κομμάτι, γιατί μεσολάβησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που δεν συνέφερε στα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας η δράση της την περίοδο εκείνη.

Τώρα παρουσιάζεται με την ονομασία «΄Ένοπλος Αγώνας» που αποτελεί το εκτελεστικό όργανο μυστικών υπηρεσιών που σκοπό έχουν να αποδυναμώσουν το εσωτερικό μέτωπο, να δημιουργήσουν καταστάσεις γενικής παραλυσίας και αποδιάρθρωσης της κοινωνικής συνοχής.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια καθαρά εγκληματική οργάνωση, η οποία καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με απελευθερωτικά η μαζικά κινήματα, που θα είχαν ένα κάποιο βαθμό ιδεολογικής ή πολιτικής νομιμοποίησης, όπως συνήθως έχουν διάφορα κινήματα, ιδεολογικά και πολιτικά. Συνεπώς είναι εντελώς καταδικαστέα.. Πέρα από το γεγονός αυτό είναι επίσης απόλυτα σωστό ότι   η δράση του  βλάπτει παντοιοτρόπως τα συμφέροντα της χώρας μας, κυρίως στα κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο, η Θράκη, το Σκοπιανό κ.λπ., όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε πιο πάνω.

Πως λοιπόν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε; Ο Επαναστατικός Αγώνας» αποκλειστικό στόχο έχει να εκθέσει την πατρίδα μας διεθνώς και να βλάψει τους Έλληνες πολίτες και το ελληνικό έθνος -κράτος.

Η απλή λογική καταλήγει στο συμπέρασμα αυτό. Αντικειμενικά τουλάχιστον αυτή είναι η κατάληξη.

Αναγκαστικά πάλι ανακύπτει το ερώτημα: ποιοι είναι οι εγκέφαλοι της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης και ποιοι κρύβονται από πίσω;

Είναι με άλλα λόγια προϊόν αμετανόητων ή αρρωστημένων εγκεφάλων που ζουν εκτός τόπου και χρόνου και συνεπώς δεν έχουν συναίσθηση του τι κάνουν ή είναι προϊόν μυστικών υπηρεσιών που το συντηρούν και το αναπαράγουν για μια συγκεκριμένη σκοπιμότητα, τους στόχους της οποίας με συντομία αναπτύξαμε;

Την πρώτη περίπτωση απορρίπτουμε βάζοντας μπροστά την κοινή λογική και χωρίς να έχουμε καμία απολύτως συγκεκριμένη πληροφορία, για να μην υπάρξει σύγχυση ή κατηγορία ότι γνωρίζουμε κάτι και το αποκρύπτουμε. Μια τέτοια οργάνωση που έχει ένα θεωρητικό  επίπεδο, όπως αυτό διαφαίνεται από το περιεχόμενο των προκηρύξεων, μια οργάνωση που έχει ένα τόσο καλό δίκτυο πληροφοριών, που θα κατέπλησσε ακόμη και μυστικές υπηρεσίες διεθνούς κύρους, μια οργάνωση που σπάνια κάνει λάθη και διαθέτει μια τέτοια, όπως αποδεικνύεται, οργανωτική ικανότητα και αδιάλειπτη παρουσία πάνω από 26 χρόνια, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι η συνέχεια της 17 Νοέμβρη, χωρίς να αποκαλυφτεί το παραμικρό, μια οργάνωση φάντασμα, δεν είναι δυνατό να υπάρχει, παρά ως επιτελικό όργανο, μυστικών υπηρεσιών.

Κατά την άποψή μας μόνο μυστικές υπηρεσίες μιας ξένης χώρας ή και άλλων χωρών, είναι σε θέση να στήνουν και να αναπαράγουν μια τέτοια οργάνωση. Οι ενδείξεις είναι πάρα πολλές, που μπορούν να κατοχυρώσουν αυτή μας την επιχειρηματολογία.

Για το λόγο αυτό προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στον τόπο, όποιοι και από οποιοδήποτε χώρο προέρχονται, αναζητούν μέσα στον ελλαδικό χώρο τους εγκεφάλους στο χώρο των αναρχικών ή των αντιεξουσιαστών ή κάποιων «επαναστατημένων» νεαρών, που βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Δεν μιλούμε φυσικά για τα εκτελεστικά όργανα, που μπορεί να είναι οποιασδήποτε μορφής.

Πρέπει να σταματήσει επιτέλους ο αλληλολιθοβολισμός και η αναζήτηση υπευθύνων εκεί που δεν υπάρχουν. Ο αποπροσανατολισμός πρέπει να έχει και τα όριά του. Ας μην εθελοτυφλούμε εξαιτίας κακώς εννοούμενων προσωπικών η μικροπολιτικών συμφερόντων, που  βάζουν  τη χώρα  σε κίνδυνο στο σύνολό της.

Αν θέλει η ελληνική πολιτεία και δεν είναι πλήρως υποτελείς στους ξένους, τότε πρέπει να κατευθύνει τις προσπάθειές της στις ξένες μυστικές υπηρεσίες, κυρίως δυνάμεων από «άσπονδους φίλους και συμμάχους». Και ο νοών νοήτω!

Αν πραγματικά έτσι έχουν τα πράγματα, τότε πρέπει να αναζητήσουμε τις μυστικές υπηρεσίες του εξωτερικού που επιτελούν αυτό το έργο. Ποιες είναι άραγε αυτές: Αναγκαστικά και πάλι καταλήγουμε στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και στις αντίστοιχες ενδεχομένως υπηρεσίες των φίλα προς την Αμερική προσκείμενων κρατών. Και αυτές κατά κύριο λόγο, χωρίς να μπορούμε να αποκλείσουμε και άλλες, δεν είναι άλλες από την Αγγλία και   την Τουρκία και όχι μόνο.

Εάν λοιπόν ο Επαναστατικός Αγώνας και οι κουκουλοφόροι, για να επανέλθουμε στο θέμα, είναι προϊόν ξένων μυστικών υπηρεσιών – και αυτές δεν μπορεί να είναι άλλες από τις συγκεκριμένες που αναφέρθηκαν, οι οργανώσεις αυτές, όποιο όνομα κι αν έχουν και όποιες κουκούλες κι αν φορούν, ποτέ δεν μπορεί να εξαρθρωθούν, παρά μόνο από τις ίδιες μυστικές υπηρεσίες που τη δημιούργησαν και τις εκτρέφουν. Η άλωση του κρατικού μηχανισμού από τις ξένες μυστικές υπηρεσίες αποτελεί άμεσο κίνδυνο, από τη μια  για την εσωτερική μας ασφάλεια, τη δημοκρατία τη σταθερότητα, την ειρήνη και από την άλλη για την ακεραιότητα της πατρίδας μας και την κατοχύρωση των   κυριαρχικών μας δικαιωμάτων  και  της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Γιατί σε τελευταία ανάλυση δεν ενδιαφέρει τα εξωθεσμικά κέντρα, τι πράττουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα και τι προβλήματα μας ταλανίζουν, αλλά θέλουν αποδυναμώνοντας το εσωτερικό μέτωπο, να λύσουν προς το συμφέρον τους και προς ανήκεστο βλάβη των κρίσιμων εθνικών μας θεμάτων.

Προοπτική διεξόδου

Μία μόνο περίπτωση υπάρχει για να ανατραπεί αυτό το σκηνικό: Να στεγανοποιηθούν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες από τη διείσδυση ξένων μυστικών υπηρεσιών στον κρατικό μηχανισμό και η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να έχει τη θέληση γι’ αυτό. Επιπλέον οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας να αναζητήσουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις στις ξένες μυστικές υπηρεσίες, αν μπορούν και δεν υπάρχει πλήρης υποταγή στον ξένο παράγοντα.

Μόνο τότε υπάρχει σίγουρη προοπτική να εξαρθρωθεί οποιαδήποτε εγκληματική οργάνωση και να βρει ο τόπος την ηρεμία του. Όσο είμαστε έρμαιο των ξένων μυστικών υπηρεσιών, καμία λύση δεν είναι εφικτή. Δεν μπορεί να αναθέτουμε οι ίδιοι το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Χρειάζεται πολιτική βούληση για ανεξάρτητη πολιτική. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι μια πολιτική που δεν στρέφεται εναντίον κανενός, αλλά σκοπό έχει να προασπίσει τα αυτονόητα εθνικά συμφέροντα μπορεί από ορισμένους κύκλους να χαρακτηρίζεται εθνικιστική ή εξτρεμιστική.

Τέτοια κυβέρνηση δεν υπήρξε μετά την μεταπολίτευση καμία.

Τόσο εκείνες που διατείνονται ότι κράτησαν και κρατούν ψηλά το λάβαρο της ανεξαρτησίας και της εθνικής αξιοπρέπειας, όσο και οι άλλες  που κατηγορούνται ότι είναι δυτικόδουλες.

Υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που θα δείξει τη θέληση να στεγανοποιήσει τις ελληνικές διωκτικές αρχές από κάθε ξένη ανάμειξη; Αν ναι, τότε μπορεί να εξαρθρωθούν οι τρομοκρατικές οργανώσεις. Αν όχι, ας μη γυρεύουν για άλλοθι εκείνοι που κατευθύνουν τις τύχες αυτού του τόπου.  Ας αναλογιστούν, αν είναι  υποκείμενα της ιστορίας ή αντικείμενα προς χρήση!

Η εμπειρία μας δυστυχώς είναι πολύ αρνητική. Ο ευτελισμός και η εξαχρείωση της πολιτικής και των πολιτικών προμηνύει πολλούς κινδύνους για την πατρίδα μας.

Δυστυχώς οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα προσωπικά, μικροπολιτικά και κομματικά συμφέροντα, χωρίς ηθικές και πατριωτικές αντιστάσεις, (δεν αναφερόμαστε στις εξαιρέσεις) μπορεί να μας οδηγήσουν σε καθοδηγούμενες από το εξωτερικό ανωμαλίες, οι οποίες όμως λόγω αυτής της κατάστασης του πολιτικού εκφυλισμού, θα βρουν πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν. Γιατί η ιστορία μας απέδειξε έως σήμερα, ότι για όλες τις καταστροφές – μικρές και μεγάλες- που υπέστη ο τόπος, την ευθύνη είχαμε εμείς οι Έλληνες. Οι ξένοι κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα.

Λύσεις για να υπερασπίσουμε  τα εθνικά μας συμφέροντα υπάρχουν, αρκεί να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οι καιροί είναι χαλεποί. Ο λύκος στην αναμπαμπούλα χαίρεται. Και οι Αγγλοαμερικάνοι και λοιποί «φίλοι μας» προγραμματίζουν μια τέτοια αναμπαμπούλα, εάν δεν υποκύψουμε από μόνοι μας στη θέλησή τους.

Η ενότητα των ελλήνων πολιτών μπροστά στον επερχόμενο κίνδυνο είναι πέρα από απαραίτητη και αναγκαία. Και τώρα θα δείξει η αριστερά ξεπερνώντας τα αδιέξοδά της, ότι ενδιαφέρεται για το λαό και τα προβλήματά του, ώστε να γίνει πάλι αξιόπιστη πρωτοπορία μίας λαμπρής ιστορίας που αποκτήθηκε με αίμα και θυσίες.

Νέα στοιχεία για τα ψέμματα Τρεμόπουλου

Νέα στοιχεία για τα ψέμματα Τρεμόπουλου: Είχε προτείνει την μετονομασία της Αγίου Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ και να αναγνωρίσουμε την FYROM ως Μακεδονία

Δείτε το σχόλιο του συγγραφέα Πάνου Ζέρβα που έχει το μπλογκ H Καλύβα Ψηλά στο Βουνό: http://panosz.wordpress.com/2008/07/26/ecogreens-2/#comment-41171

Ο Πάνος Ζέρβας είναι στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, διετέλεσε και μέλος της εκτελεστικής τους γραμματείας. Επίσης, είναι Θεσσαλονικιός. Το μπλογκ του έχει πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα και πρακτικά αποτελεί τον χώρο διαλόγου και ανταλλαγής σχολίων των Οικολόγων Πράσινων. Επίσης, σε αυτό έδωσε συνέντευξη πριν από λίγες ημέρες ο Μ. Τρεμόπουλος, προφανώς αναγνωρίζοντας και αυτός την πλήρη αξιοπιστία του Π. Ζέρβα και του μπλογκ του (δείτε: http://panosz.wordpress.com/2009/05/04/ecogreens-23/).

Ο Π. Ζέρβας λοιπόν, ένας πολίτης που έχει δηλώσει πολλές φορές στα γραπά του τις μεγάλες διαφωνίες του με τον Τρεμόπουλο σε εθνικά θέματα, σε περσινό ποστ αναφέρει ότι η αρχική δήλωση του Τρεμόπουλου στο νομαρχιακό συμβούλιο ήταν όχι η γενικόλογη ότι «ο Κεμάλ ήταν παιδί της πόλης και πρέπει να τον τιμήσουμε» αλλά η συγκεκριμένη: «...στο θέμα της ονοματοδοσίας του δρόμου, όντως έτσι είναι. Ο Τρεμόπουλος υποστήριξε ότι η οδός Αγίου Παύλου (όπου το υποτιθέμενο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ ) μπορεί να μετονομαστεί σε οδό Κεμάλ. Για να το κάνουν πιο εντυπωσιακό, οι “φαν” του Ψωμιάδη διέδοσαν (και έμεινε… ) ότι ο Τρεμόπουλος ζήτησε να στηθεί άγαλμα του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, κάτι που είναι ψευδές. Είχα γράψει τότε ότι εκείνη η θέση του Μιχάλη ήταν λάθος – το ίδιο υποστηρίζω και τώρα».

Αυτά τα σημείωσε ο Π. Ζέρβας στις 26.7.2008.

Επίσης, στο ίδιο ποστ, ο Π. Ζέρβας επιβεβαιώνει κάτι που είναι κοινό μυστικό στον οικολογικό χώρο, ότι ο Τρεμόπουλος είναι οπαδός του να αναγνωρίσουμε την FYROM ως Μακεδονία. Γράφει συγκεκριμένα:

«Όσο για το ζήτημα των Σκοπίων, το θέμα του ονόματος απασχόλησε αρκετά τους Ο-Π. Ο Τρεμόπουλος (πράγματι υποστήριζε το “Μακεδονία σκέτη” ) ήταν ο εισηγητής της φόρμουλας “μέχρι να λυθεί το θέμα ανάμεσα στις δύο χώρες, χρησιμοποιούμε το όνομα που χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ – δηλ. ΠΓΔΜ”.

Στη συνέχεια την επόμενη ημέρα, ο ίδιος ο Τρεμόπουλος απαντάει λέγοντας ότι δήθεν για την FYROM έχει διαφορετική «αντιεθνικιστική» και για τις δύο πλευρές θέση, όμως πιστεύει ότι επικρατεί ο συλλογικός αυτοπροσδιορισμός.Το ποστ Τρεμόπουλου:  http://panosz.wordpress.com/2008/07/26/ecogreens-2/#comment-41191

Και ο Τρεμόπουλος καταλήγει: «Πάνο… στα υπόλοιπα έχεις δίκιο». Δηλαδή επιβεβαιώνει όσα λέει ο Π. Ζέρβας ότι πρότεινε τη μετονομασία του δρόμου σε οδό Ατατούρκ!

Όλα αυτά παρακαλώ τυπώστε τα, μην τυχόν και «εξαφανισθούν» ξαφνικά όπως έγινε με την ιστοσελίδα της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, όπου είχα διαβάσει από τους πολύ δικούς του ανθρώπους τα «κατορθώματα» του Τρεμόπουλου.

Είναι απαραίτητο να τα μάθει όλα αυτά ο κόσμος, όπως και το μεγάλο ψέμμα που κατάμουτρα είπε στους δημοσιογράφους και τις εφημερίδες της Κομοτηνής ότι δήθεν δεν είχε ποτέ εναντιωθεί στην εγκατάσταση Ποντίων στην Θράκη, όπως έχει ήδη αναφερθεί σε εκατοντάδες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο (ενδεικτικά: http://olympia.gr/2009/04/16/tremopoulos-thrace/ και http://antifonitis.gr/online/?p=1020).

H απάτη των Οικολόγων Πράσινων και του Τρεμόπουλου!

Οι Οικολόγοι Πράσινοι φέρονται από τους δημοσκόπους έως και 3ο κόμμα. Από πού και ως πού; Έλεος πια. Να μάθει αμέσως ο κόσμος αυτό που κρύβουν τα κανάλια, ότι είναι εθνικοί μειοδότες.

Ιδού τα κατορθώματά τους:

Ψέμματα Τρεμόπουλου σε κατοίκους και δημοσιογράφους Κομοτηνής για το ότι ήταν κατά εγκατάστασης Ποντίων στην Θράκη. Ντοκούμεντα.
http://olympia.gr/2009/04/16/tremopoulos-thrace/ http://antifonitis.gr/online/?p=1020 http://www.youtube.com/watch?v=_IHyFheGSCk http://www.scribd.com/doc/14494899/- Θέσεις Τρεμόπουλου υπέρ αναγνώρισης ΦΥΡΟΜ ως Μακεδονία (έμμεσα αλλά σαφώς). «Για μας είναι δεδομένο ότι η ευρύτερη Μακεδονία έχει πολυεθνική ιστορία αιώνων και καμιά εθνότητα ή χώρα δεν είναι «πιο Μακεδόνες» από τις υπόλοιπες»

http://e-attiki.pblogs.gr/ypotimoyn-th-makedonia-kai-th-nohmosynh-mas.html

Στάθης για Τρεμόπουλο

http://naftilos.blogspot.com/2009/04/blog-post_8201.html

Φάουλ: Η δημοσκοπική άνοδος των ΟΠ δείχνει «εξέλιξη» των ιδεών…

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=34833&ref=search
Καταγγελίες για μεγάλα procects Αντιγόνη
http://greekblock.blogspot.com/2009/04/blog-post_3526.html

Στάθης για Τρεμόπουλο

http://naftilos.blogspot.com/2009/04/blog-post_8201.html

Φάουλ: Η δημοσκοπική άνοδος των ΟΠ δείχνει «εξέλιξη» των ιδεών…

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=34833&ref=search

Links από θέσεις Τρεμόπουλου και Οικο-πράσινων

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=290923

Για το «ήθος» Τρεμόπουλου

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=290923

Χρηματοδοτήσεις Χρυσόγελου

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=391058

Ερώτηση Δραγασάκη για ΥΠΕΞ και ΜΚΟ

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=208750

ΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ;

ΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ;;

=================

Μεταφέρουμε, χωρίς κανένα σχόλιο, μερικά,μικρά αποσπάσματα από ποικίλα δημοσιεύματα στον Τύπο για τα τις αντιφάσεις των ανθρώπων του Συνασπισμού..Ιδιαίτερα για τις αλλοπρόσαλλες θέσεις τους,τόσο στα άγρια «Νεοδεκεμβριανά» γεγονότα όσο και στις προχθεσινές,πανομοιότυπες,βαρβαρότητες, στο θέατρο που παρουσίασε τη ζωή της Κούνεβα.Με αφόρητη μελαγχολία τα συνυπογράφουμε.

Και ρωτάμε κάποια σεβαστά ονόματα της ιστορικής Αριστεράς, τι κάνουν; Δεν βλέπουν τη διάβρωση,την εκμετάλλευση και το συστηματικό αποπροσανατολισμό της ζωντανής νεολαίας μας από τα διάφορα, γνωστότατα, «γοητευτικά», ξένα κέντρα αποφάσεων; Είναι τόσο δύσκολο να βοηθήσουν με την τεράστια πείρα τους, ώστε να μειωθούν, τουλάχιστον, τα ίδια και τα ίδια λάθη; Αυτά τα λάθη, που,χρόνια τώρα,μετέτρεψαν την τεράστια,πρωτοπόρα,προοδευτική παράταξη σε μια αναξιόπιστη,αντιφατική,μειοψηφία;

Χαρίζοντας σε κάποιους ύποπτους κοντυλοφόρους και καιροσκόπους πολιτικούς, τη στήριξη πολλών δικών μας, αμετακίνητων αξιών;

………………………………………

«Στο θέατρο “Από Μηχανής” είχε προγραμματιστεί η πρεμιέρα του θεατρικού έργου “Το κίτρινο σκυλί” (που)… ήταν εμπνευσμένο από την επίθεση αγνώστων εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα… Ωστόσο, τη νύχτα της πρεμιέρας τριάντα περίπου άτομα εισέβαλαν στο θέατρο, διέπραξαν βανδαλισμούς, προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στη σκηνή και στην πλατεία και μοίρασαν προκηρύξεις…».

………………………………………

« Οι «επαναστάτες» δικαιολόγησαν την πράξη τους γράφοντας: «Στο θεατρικό έργο η Κωνσταντίνα Κούνεβα αποκόβεται από την καθημερινότητά της, από τον αγώνα της, από την κοινωνική της τάξη και τα βιώματά της, από τον κόσμο της. Της επιβάλλουν το πρόσωπο του εξιλαστήριου θύματος και όχι της μετανάστριας – αγωνίστριας. Επιβάλλουν την εμπειρία του λιθοβολημένου που συγχωρεί. Περιφρονούν και απαξιώνουν τον κόσμο της, που θέλουν να παραμείνει αόρατος».»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

« Αυτό το κείμενο -όπως και τα αντίστοιχα που εξηγούσαν την κατάληψη της Λυρικής και τις «παρεμβάσεις» σε θέατρα τον Δεκέμβριο- είναι ακατανόητο για την πλειονότητα των ανθρώπων. Πιστεύαμε, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το καταλάβαινε. ΄Η έστω ότι κατανοούσε τις «επαναστατικές παρεμβάσεις», αφού έγιναν τόσες εισβολές στα θέατρα και το κόμμα κρατούσε αιδήμονα σιωπή.»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

« Λάθος: προχθές ο ΣΥΡΙΖΑ άστραψε. Με ανακοίνωσή του αναφέρει: «Θέλουμε να εκφράσουμε σε όλους τους τόνους την πλήρη αντίθεσή μας στην τραμπούκικη επίθεση που δέχτηκε, από τριάντα περίπου δήθεν “υπερεπαναστάτες”, η παράσταση “Το κίτρινο πουλί” του συγγραφέα Μισέλ Φάις, το βράδυ της Κυριακής. Η παράσταση, της οποίας τα έσοδα θα δίνονταν στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, η οποία ήταν σύμφωνη με την διεξαγωγή της, τελικώς ματαιώθηκε. Οι αυτόκλητοι “αλληλέγγυοι επαναστάτες” μετατράπηκαν σε σκληρούς αδίστακτους λογοκριτές».

…………………………………..

« Μετά από όλα αυτά πρέπει να απευθύνουμε μια έκκληση: Σύντροφοι, βάλτε μια τάξη στην επανάσταση, διότι μπερδευτήκαμε. Να ξέρουμε, τουλάχιστον, πότε έχουμε «επανάσταση» και πότε «υπερεπανάσταση». Πότε οι «παρεμβάσεις» στα θέατρα είναι «καλλιτεχνική δημιουργία εκτός των ορίων του συστήματος» και επιτρέπονται και πότε είναι «τραμπουκισμός» και συνεπώς απαγορεύονται. Διότι δίχως τάξη ακόμη και η επανάσταση εκφυλίζεται σε «υπερεπανάσταση»…»

======  ΔΙΟΓΕΝΗΣ  =========  13.5.09  ========

Η μεγάλη απάτη των Οικολόγων-Πράσινων

Επειδή κάποια μπλογκς διαμαρτύρονται ότι οι καταγγελίες κατά των Οικολόγων Πράσινων αποτελούν «επίθεση»  και οχι «ενημέρωση», καποιοι που ξέρουμε κάποια πράγματα αισθανόμαστε την ανάγκη να τα μάθει ο κόσμος, που υφίσταται πλύση εγκεφάλου απο τα ΜΜΕ υπέρ των Οικολόγων Πράσινων χωρίς να τους έχει γνωρίσει.

Ιδιαίτερη σημασία λοιπόν έχει η ενημέρωση όσων παρακολoυθούν το διαδίκτυο για τις βαθιά μισελληνικές θέσεις του επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές Μιχάλη Τρεμόπουλου, αντιπροέδρου της αντιρατσιστικής οργάνωσης Αντιγόνη και του υπ. αρ. 3 υποψηφίου Νίκου Χρυσόγελου, προέδρου του Μεσόγειος SOS.

Ιδού:

2005

http://www.bulls.gr/read_op.php?oid=1276&mid=192

Συμμετοχή Τρεμόπουλου στην κίνηση κατάδοσης της χώρας ως υποθάλπουσας εγκληματίες πολέμου που συμμετείχαν στην σφαγή των Μουσουλμάνων στην Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας.

Μεταξύ άλλων αναφέρεται:

‘Έλληνες «εθελοντές» (οι επώνυμες μαρτυρίες τους έχουν δημοσιευθεί) πολέμησαν στη Bοσνία με τον Kάρατζιτς και τον Mλάντιτς και –ατιμάζοντάς την– ύψωσαν την ελληνική σημαία στη Σρεμπρένιτσα την ώρα της μεγάλης σφαγής.

H Eλληνική Πολιτεία έχει συνεπώς την υποχρέωση και συγγνώμη να ζητήσει δημοσίως από τις οικογένειες των 8.000 σφαγιασθέντων και να απαιτήσει να λογοδοτήσουν όσοι έλληνες «εθελοντές» συνέπραξαν στο μεγάλο έγκλημα και οι γνωστοί-άγνωστοι που τους ενέπλεξαν. Tο απαιτούμε’.

Με άλλα λόγια, καταγγέλλεται το ελληνικό κράτος στο εσωτερικό και διεθνώς ως έχον συμμετοχή στο ολοκαύτωμα της Σρεμπρένιτσα, επειδή, πιθανώς κάποιοι Έλληνες πολίτες πήγαν με δική τους πρωτοβουλία στη Βοσνία εκείνα τα χρόνια, προσφέροντας, όπως είναι σε όλους γνωστό –ακόμη και στους εισαγγελείς του ειδικού διεθνούς δικαστηρίου που ΔΕΝ άσκησαν καμία δίωξη εναντίον κανενός Έλληνα-, ανθρωπιστική βοήθεια, ασχέτως τι παραμύθια σέρβιραν μετά στους συγχωριανούς τους. Και λυπημένοι όλοι αυτοί –μεταξύ τους και ο Τρεμόπουλος- που δεν παραπέμφθηκε η Ελλάδα, συντάσσουν το κατάπτυστο κείμενο ζητώντας από την Ελλάδα να ζητήσει συγνώμη, να αναγνωρίσει δηλαδή την ενοχή της και συνεπώς να ζητήσει … από μόνη της να παραπεμφθεί και αυτή στην Χάγη μαζί με τον Μιλόσεβιτς και τους άλλους πραγματικά υπαίτιους αυτής της μελανής σελίδας της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας.

2007

http://ecology-salonika.org/lib/?p=421

Η αυθεντική σαφής προτίμηση του Τρεμόπουλου για την ονομασία της οδού Αποστόλου Παύλου στην Θεσσαλονίκη ως Κεμάλ Ατατούρκ, καταγεγραμμένη στο ίδιο το site του Τρεμόπουλου!

2008

http://panosz.wordpress.com/2008/04/10/tsamides/#comment-36290

Τρεμόπουλος υπέρ του να ανακινηθεί θέμα Τσάμηδων, με προσωπική αφήγηση για τις σφαγές και το παιδομάζωμα που έκανε ο ελληνικός στρατός…

2009

http://efhbos.wordpress.com/2009/02/12/xrysogelos/

Χρυσόγελος για το «Μακεδονικό»: Υπέρ του αυτοπροσδιρισμού των Σκοπιανών, υπέρ της αναγνώρισης μειονότητας «Μακεδόνων» στην Ελλάδα, υπέρ της επίσημης διδασκαλίας από το ελληνικό κράτος των «μακεντόντσι» (σε ποιους άραγε;).

Έφηβος: Ποιες είναι οι θέσεις σας για το «Μακεδονικό»;

Νίκος Χρυσόγελος: Για το «Μακεδονικό», οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις έχουν τεράστια ευθύνη γιατί δεν επίλυσαν το θέμα αυτό τότε που υπήρχαν ρεαλιστικές δυνατότητες για επίλυση.

[…]

Για πολλά ακόμα χρόνια η εκκρεμότητα μπορεί να κάνει ζημιά στη χώρα:

– Στο εξωτερικό εφημερίδες, χάρτες, εγκυκλοπαίδειες, τουριστικοί οδηγοί, αναφέρουν πια όλο και πιο συχνά τη γειτονική χώρα ως «Μακεδονία» και την ελληνική Μακεδονία όλο και συχνότερα ως σκέτη Βόρεια Ελλάδα.

– Η ιστορική μνήμη των ξένων αφορά κυρίως την πολυεθνική Μακεδονία του 1900 και ελάχιστα την αρχαιότητα και το Μ. Αλέξανδρο (που θεωρείται επίκαιρος όσο και ο Μ. Ναπολέων).
Η μέχρι τώρα θέση των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο απηχεί σε μεγάλο βαθμό την αρνητική διάθεση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης απέναντι στα ελληνικά επιχειρήματα. Δεν είναι εύκολα κατανοητός ο φόβος μιας ευρωπαϊκής χώρας, που ανήκει στις 29 πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, με οικονομικούς παράγοντες που ελέγχουν πάνω από το 1/3 των δραστηριοτήτων της γειτονικής χώρας. Μπορεί να μετριαστεί μόνο με την εκλογή ευρωβουλευτή από τους Οικολόγους Πράσινους, που θα μπορεί να θέτει τις θεμιτές, όχι παράλογες, ελληνικές ευαισθησίες με όρους κατανοητούς από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

[…]

Στο πρόγραμμα των Οικολόγων Πράσινων αναφέρεται ότι καμιά εθνότητα (στην ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία) δεν είναι πιο Μακεδόνες από τις υπόλοιπες και ότι το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού αφορά και τις περιφέρειες (άρα και την ελληνική Μακεδονία). Δίπλα στα 2,5 εκατομμύρια Έλληνες Μακεδόνες μπορούν να υπάρχουν και συμπολίτες μας με διαφορετική εθνοτική συνείδηση και ταυτότητα. Γιατί θα πρέπει να το φοβόμαστε αν δεν συνδέεται με αλλαγές συνόρων ή απειλές; Δεν είναι λογικό να γίνουν αποδεκτοί με τον αυτοπροσδιορισμό που χρησιμοποιούν στη γλώσσα τους, ως Μακεντόντσι, που δε θίγει σε τίποτα τους Έλληνες Μακεδόνες;

ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ!

Αν μπορείτε να διαβάσετε την παρακάτω είδηση χωρις να πάθετε ναυτία, τουλάχιστον προσπαθείστε να μην σάς πνίξουν τα γέλια.

Τι να πει κανείς; Τουκολαγνεία στον υπάρτατο βαθμό!

Γιά τη Σία Αναγνωστοπουλου, όπου τουρκολαγνεία [όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη..!]

Η Σία πρώτη, με εκείνο το επιστημικοφανές βερμπαλιστικό ξυνό ύφος , δεν πείθει ούτε και αυτούς που συμμερίζονται τις ανοησίες της.

Με  τον Alexis μην ασχολείστε. Όσο και αν σάς προκαλεί γέλωτα, δεν μπορείτε να αποφύγετε την ναυτία.

Από την ιστοσελίδα «Τα Νεα Λονδίνου»  www.greeknews-tanea.com 13.4.2009

Παρουσίαση βιβλίου για τους Τουρκοκύπριους στην… Αθήνα

ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ!

Το βιβλίο του Τούρκου απατεώνα Νιαζί Κιζιλγιούρεκ με τίτλο
«Οι Τουρκοκύπριοι, η Τουρκία και το Κυπριακό» παρουσιάστηκε παρουσία πολλών γνωστών «γιουσουφακίων».

Το βιβλίο του αναπληρωτή καθηγητή του πανεπιστημίου Κύπρου [τον έφερε από το Λονδίνο ο Γ. Βασιλείου παρά την μεγάλη απάτη στον Δήμο Κάμπτεν ―βλέπε ΤΑ ΝΕΑ της εποχής], Νιαζί Κιζιλγιούρεκ, με τίτλο «Οι Τουρκοκύπριοι, η Τουρκία και το Κυπριακό», παρουσιάστηκε την Πέμπτη 09/04/09 στην Αθήνα.

Την παρουσίαση έκανε ο τουρκόφιλος συγγραφέας και πρώην μέλος της ΕΔΕΚ Τάκης Χατζηδημητρίου και οι γνωστοί ανανιάδες καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου Σία Αναγνωστοπούλου και Αλέξης Ηρακλείδης. Το συντονισμό της παρουσίασης είχε ο δημοσιογράφος Μιχάλης Μορώνης.

Το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή κειμένων, τα οποία δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά και συλλογικά βιβλία κατά την περίοδο 1994-2003 και πραγματεύεται την πορεία της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την οθωμανική περίοδο έως και την εποχή πριν από το σχέδιο Ανάν. Ταυτόχρονα, αναλύει την πολιτική της Τουρκίας στο κυπριακό έως και την άνοδο του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία.

Μιλώντας για το συγγραφέα, ο κ. Χατζηδημητρίου είπε ότι «πρόκειται για χαρακτηριστικό «δείγμα» Κυπρίου της εποχής μας [!!!], καθώς κατάγεται από ένα «μικτό» χωριό της Κύπρου». Επισήμανε δε, ότι μέσα από το βιβλίο φαίνεται η αγάπη του Κιζιλγιούρεκ για την [τουρκοκρατούμενη] Κύπρο.

Για το βιβλίο είπε ότι είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό και δείχνει το πώς βλέπει το θέμα η πλευρά των τουρκοκυπρίων, ενώ ταυτόχρονα δίνει και την ιστορία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Είπε ακόμη ότι στο βιβλίο περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο η Τουρκία χρησιμοποίησε τους Τουρκοκύπριους, ενώ αναλύει και το ρόλο των Βρετανών στη δημιουργία του Κυπριακού.

Ο Αλ. Ηρακλείδης είπε ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Κυπριακό είναι η άγνοια. Η άγνοια των Ελληνοκυπρίων και των Ελλήνων για την ιστορία των Τουρκοκυπρίων» και τόνισε πως «το βιβλίο ήρθε να αμφισβητήσει πολλές από τις ελληνικές βεβαιότητες για την τουρκοκυπριακή κοινότητα, την οποία ήθελαν ως ξένο σώμα που έπρεπε να φύγει, χωρίς άποψη και ανδρείκελα των Βρετανών ή των Τούρκων»…

AAAH, THE POOR TURKS

Η CIA Αναγνωστοπούλου, μιλώντας για το συγγραφέα, είπε ότι «πρόκειται για κοινωνικό επιστήμονα με συνείδηση, που πιστεύει ότι υπάρχουν δύο οργανωμένες κοινότητες και θα ήθελε να βρεθεί λύσει, ώστε να ζήσουν ειρηνικά κάτω από ένα ομόσπονδο κράτος».

Αναφερόμενη στο βιβλίο είπε ότι είναι «παρέμβαση στα θέματα, που φοβίζουν Ελληνοκύπριους, Έλληνες, Τουρκοκύπριους και Τούρκους, ενώ αναφέρεται και στην πολιτική της Τουρκίας για το Κυπριακό». «Πρόκειται -τόνισε- για προσπάθεια να σπάσει η άποψη για ανυπαρξία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να μας δείξει τους Τουρκοκύπριους, αλλά και οι ίδιοι να δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, όχι ως θύματα των Ελληνοκυπρίων, αλλά ως συνυπεύθυνους στη δημιουργία της ιστορίας».

Ο συγγραφέας, τέτος, είπε ότι στα κείμενά του περιγράφεται «πώς ο «ντενκτασισμός» απέτυχε να εντάξει την κοινότητα στην Τουρκία. Αυτό προέκυψε, διότι μετά την εισβολή στην Κύπρο, η Τουρκία δεν εκτίμησε σωστά τους Τουρκοκυπρίους, και επίσης, ενώ ήθελε να διαλύσει την κυπριακή δημοκρατία, τελικά την ενδυνάμωσε, αφού και οι Ελληνοκύπριοι που πριν δεν πίστευαν σ’ αυτήν, μετά την εισβολή την αγκάλιασαν».

Είπε ακόμη ότι με το βιβλίο του θέλησε να δώσει πληροφορίες για την τουρκοκυπριακή κοινότητα και να διαλυθούν οι προκαταλήψεις, που υπάρχουν από τη μια κοινότητα για την άλλη.

TA NEA με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ

Macedonia στη Wikipedia: τη δίνουν στους γείτονες

Εδώ και μέρες, το λήμμα «Macedonia» της Wikipedia παραπέμπει απευθείας στη γειτονική μας χώρα, ενώ πριν υπήρχε σελίδα με τις διαφορετικές χρήσεις του ονόματος στα αγγλικά.

Οι λόγοι για τους οποίους έγινε αυτό (τουλάχιστον οι λόγοι που παρατίθενται), δεν στηρίζονται σε δυνατά επιχειρήματα, ούτε είναι σύμφωνοι με τους κανόνες ουδετερότητας και ονοματοδοσίας βάσει αξιόπιστων πηγών, όπως οι ακαδημαϊκές.

Η πράξη αυτή είναι αναστρέψιμη και αυτή τη στιγμή διεξάγεται σχετική συζήτηση.

Όποιος θέλει να συμμετέχει, μπορεί να το κάνει εδώ:

http://en.wikipedia.org/wiki/Talk:Macedonia

Ψηφίζετε εδώ:

http://en.wikipedia.org/wiki/Talk:Macedonia#Survey

Η σχετική ενότητα στην οποία παραθέτω τις απόψεις μου, βασισμένος στην πολιτική της Wikipedia (ψευδώνυμο SQRT5P1D2):

http://en.wikipedia.org/wiki/Talk:Ma…nationalism.3F

Παράκληση:

α) όχι σάρισες, ο διαιτητής βγάζει κόκκινη
β) να θυμάστε πως παίζετε εκτός έδρας
γ) όσο το δυνατόν προσεγμένα αγγλικά.

http://www.greekalert.com/2009/04/macedonia-wikipedia.html

Μαθήματα χρηστής Διακυβέρνησης προς άπαντες πολιτικούς.

Μαθήματα χρηστής Διακυβέρνησης προς άπαντες πολιτικούς.

Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.

Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία. Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.

Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.

Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!

Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;

Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.

Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.

«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει ο πρόεδρος της κοινότητας. «Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».

Βάσεις ανάπτυξης

Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.

Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.

Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.

Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.

Έσοδα

Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο. Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.

Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο μισό της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.

Μετανάστες σε… ορεινό παράδεισο

«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει η Νίκη Μηλιώνη.

Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).

Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε.

Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).

Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας, όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.

Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».

Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

το κείμενο προέρχεται από ένα αφιέρωμα του Ελεύθερου Τύπου.

Ιστορία και εθνοκάθαρση. Παρατηρήσεις σε μια δήλωση

Ιστορία και εθνοκάθαρση. Παρατηρήσεις σε μια δήλωση

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι θέσεις αυτές έχουν να κάμουν με τη συγκυρία που προκάλεσε το αίτημα της αναθεώρησης της ιστορίας. Το αίτημα αυτό εμφανίσθηκε πριν από λίγα χρόνια, όταν η Υπερδύναμη αποφάσισε να επικαλεσθεί το επιχείρημα της “δημοκρατίας” και των “δικαιωμάτων” ως όπλο για τη νομιμοποίηση της ηγεμονίας της στον κόσμο. Το «έθνος», στο πλαίσιο αυτό, εκτιμήθηκε ότι ήταν δυνατόν να εγείρει εμπόδια στο εγχείρημά της. Είναι προφανές ότι οι αξίες αυτές, για την Υπερδύναμη, αποτελούν μέσον, όχι αυτοσκοπό. Εάν επομένως πρόθεσή μας είναι να μην λειτουργήσουμε ως αντικειμενικοί απολογητές του ηγεμόνα, αλλά ως θεράποντες των ανθρωπιστικών αξιών, θα πρέπει να σταθούμε απέναντι στην προσέγγιση της πολιτικής ως δύναμης την οποία στις διακρατικές σχέσεις διακινούν καταφανώς οι ισχυροί. Δεν είδα όμως κανέναν από τους ηρακλείς αυτούς των αξιών του ανθρώπου να ορθώνεται κατά της επιλογής αυτής της Υπερδύναμης

Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στην ίδια την έννοια της εθνοκάθαρσης. Ο ακαδημαϊκός δάσκαλος, και όταν ακόμη ομιλεί ως πολίτης, οφείλει να έχει κατά νουν ότι οι έννοιες είναι ακριβείς. Δεν έχουν δηλαδή το περιεχόμενο που υπαγορεύει το πάθος, ο φανατισμός ή η συγκυρία. Διότι διδάσκει και, το χειρότερο, εκτίθεται. Η έννοια της εθνοκάθαρσης είναι καταχωρημένη στη διεθνή βιβλιογραφία, δεν είναι άγνωστη. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα όσα επικαλείται ο καλός συνάδελφος είναι αληθή, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν συγκροτούν την έννοια της εθνοκάθαρσης. Καταγράφονται στις συνθήκες του πολέμου της εποχής. Τουλάχιστον μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να μην πω μέχρι σήμερα, οι παράπλευρες απώλειες του πολέμου είναι σαφώς μεγαλύτερες από εκείνες του πεδίου της μάχης. Μήπως πρέπει να υπενθυμίσω τις τρομακτικές απώλειες αμάχων στο Ιράκ που συσσωρεύθηκαν μέχρι σήμερα ή πρόσφατα στην Παλαιστίνη;

Οπωσδήποτε, είναι τουλάχιστον ανήθικο να προβάλλονται τα επακόλουθα του πολέμου θύματα της μιας πλευράς ως αντιστάθμισμα της γενοκτονίας που επιχείρησε συστηματικά η άλλη. Διότι εντέλει η σκληρότητα του πολέμου συναρτάται με τα αίτια που τον προκαλεί. Ο πόλεμος της Μικρασίας, ακόμη και αν προς στιγμήν αγνοήσουμε τις επιβαρύνσεις της κατάκτησης, δεν είναι άσχετος με τη στρατηγική για την εθνοκάθαρση που έθεσαν σε εφαρμογή οι Τούρκοι στο γύρισμα του 20ου αιώνα και η οποία απέβλεπε στην εξόντωση του έθνους των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Τρίτη παρατήρηση: ο πόλεμος της Μικράς Ασίας, όπως κάθε πόλεμος, δεν αποτιμάται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από το διακύβευμά του. Το διακύβευμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ήταν η εθνική ολοκλήρωση. Η μικρασιατική εκστρατεία αποτελεί την τελευταία πράξη του εγχειρήματος για τη μερική ανατροπή του αποτελέσματος της κατάκτησης που ολοκληρώθηκε το 1453. Αυτό που έγινε στη Μικρά Ασία αποτελεί συνέχεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Και τότε οι Έλληνες ήσαν οι «επιτιθέμενοι», όπως και πολλές φορές αργότερα (π.χ. στους βαλκανικούς πολέμους), αφού αυτοί ήσαν εκείνοι που ως υπόδουλοι επεδίωκαν την ελευθερία τους. Αν αρνούμαστε στους Έλληνες της Μικράς Ασίας το νόμιμο δικαίωμα της ελευθερίας γιατί να το δεχθούμε για τους Έλληνες της Πελοποννήσου και της Στερεάς το 1821; Και γιατί άραγε, αφού “μας κόφτουν” οι ελευθερίες και τα δικαιώματα δεν αντιστρέφουμε το ερώτημα, καταλογίζοντας στους Τούρκους την άρνησή τους να αποδώσουν την ελευθερία στους Έλληνες; Θα είχε γίνει η Επανάσταση του ’21 ή ο μικρασιατικός πόλεμος -και οι φρικαλεότητές του- αν οι Τούρκοι δεν επέμεναν να συμπεριφέρονται ως κατακτητές; Φυσικά είναι ανόητο να προσποιούμαστε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά ανάμεσα στον “επιτιθέμενο” με πρόσημο το διακύβευμα της εθνικής ελευθερίας ή, ακόμη, ανάμεσα στο σκοπούμενο, την απελευθέρωση των Ελλήνων στις προαιώνιες εστίες τους, και στην, ανόητη έως εγκληματική κατά τα άλλα, στρατηγική της προέλασης προς την Άγκυρα.

Η τελευταία επισήμανση συνδέεται με το προσχηματικό μέρος της αντίδρασης. Οι θιασώτες της άποψης αυτής διατείνονται ότι έτσι επιτίθενται στον ελληνικό εθνικισμό. Στην πραγματικότητα, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μεταβάλλονται οι ίδιοι σε “βαποράκια” του εθνικισμού του “άλλου” -εν προκειμένω του τουρκικού- τον οποίο εξαγνίζουν στις χειρότερες πτυχές του, καθώς και σε όχημα για τη νομιμοποίηση του εγχειρήματος του Ηγεμόνα να θέσει στην υπηρεσία της ιμπεριαλιστικής του ισχύος τα δικαιώματα του ανθρώπου. Δεν αντιλαμβάνονται, μάλιστα, ότι οι μνήμες στα εκατομμύρια θύματα της μικρασιατικής εθνοκάθαρσης είναι νωπές. Και όταν πληγώνει κανείς τη μνήμη του θύματος είναι σαν να οπλίζει το χέρι του με θυμό.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση στους κύκλους αυτούς, ωστόσο, είναι ότι επιλέγουν σταθερά τους αφορισμούς και την αυθεντία της νομιζόμενης ορθοφροσύνης, ουδέποτε όμως τον διάλογο με τους αντιφρονούντες. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι έτσι συμπεριφέρονται ως κοινοί “ταλιμπανιστές” του φονταμανταλισμού της νεοτερικότητας, αντί ως εκ της θέσεώς τους να διδάσκουν την ελευθερία.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:

«Υπάρχουν γεγονότα τα οποία εάν τα διάβαζε ένα παιδί ή και ένας μεγαλύτερος θα αισθανόταν ντροπή που είναι Έλληνας και αντίστοιχα γεγονότα των Τούρκων που δεν τους τα έχουν πει και θα αισθάνονταν ντροπή που είναι Τούρκοι.

Όμως, η επίθεση το 1919 έγινε από τους Έλληνες. Έκαναν μεγάλα έκτροπα, σκότωναν παιδιά, γυναίκες, βίαζαν. Καίγανε το ένα χωριό και την μια κωμόπολη μετά την άλλη. Ουσιαστικά έγινε εθνοκάθαρση, περίπου ότι έκαναν οι Σέρβοι στην Βοσνία.

Ακόμα και στα στρατιωτικά αρχεία και σε ιστορικά απομνημονεύματα λέγονται αυτά. Έχει βγει ένα καταπληκτικό βιβλίο του Πέτρου Κωστόπουλου ο οποίος λέει για τον πόλεμο και τη εθνοκάθαρση στο κομμάτι που αφορά την Μικρασιατική περίοδο το οποίο το ονομάζει κατάδυση στην κόλαση. Το βασίσει σε ότι λέγανε οι φαντάροι οι οποίοι αναγκάστηκαν να κάνουν εγκλήματα.

Οι έλληνες ήταν οι επιτιθέμενοι. Φωτιά και μπούρμπερη έως την Αγκυρα. Σκοτώνουν σφάζουν, η απόλυτη φρίκη, η απόλυτη ντροπή. Ντρέπεσαι που είσαι έλληνας»

(του Αλέξη Ηρακλείδη).

Παρασκευή, 27 Μάρτιος 2009.

Στο Πρώτο Θέμα, 29/3/2009.

Το πλήρες κείμενο στο: (http://contogeorgis.blogspot.com/2009/03/blog-post_27.http)

Ισλαμισμός – Κεμαλισμός

ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ – ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΣ*

του Γιώργου Παλαιολόγου

Ένας μύθος που κυκλοφορεί συχνά μετ’ επιτάσεως στην Ελλάδα είναι εκείνος που θέλει να εμφανίζει τον Ερντογάν ως έκφραση της «δημοκρατικής» Τουρκίας και, κατά συνέπεια, φιλικότερο προς την Ελλάδα και την Κύπρο, σε αντιπαράθεση με τους «φασίστες» κεμαλιστές, κατά τεκμήριο τους πλέον επικίνδυνους εχθρούς μας. Αυτός ο μύθος είναι από τα πλέον επικίνδυνα ιδεολογήματα του νεο-οθωμανισμού διότι οδηγεί τους Έλληνες σε μια επιλογή η οποία είναι η χειρότερη δυνατή για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Προφανώς, δεν θα περιμέναμε τίποτε διαφορετικό από τον «Ιό», τον Παπαχελά και την Ντόρα, οι οποίοι συνοδοιπορούν ακόμα και με τους ισλαμιστές, αρκεί να είναι… Τούρκοι, όμως νιώσαμε ιδιαίτερη έκπληξη όταν είδαμε τις ίδιες grosso-modo απόψεις να διακινούνται και στο εσωτερικό του «πατριωτικού χώρου», συχνά από άγνοια. Ακόμα περισσότερη έκπληξη δοκιμάσαμε όταν διαβάσαμε παρόμοιες απόψεις από έναν άνθρωπο που κατά τεκμήριο γνωρίζει καλά την Τουρκία και έχει συνδεθεί και με το κουρδικό ζήτημα, όπως ο Σάββας Καλεντερίδης.

Ο τελευταίος, σε εκτενές κείμενό του, που κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η Τουρκία ανάμεσα στη δημοκρατία και τον κεμαλικό αυταρχισμό», και ημερομηνία συγγραφής 11 Απριλίου 2008, καταλήγει:

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος του «αγώνα» δημοκρατικών-φασιστικών δυνάμεων –γιατί περί αυτού πρόκειται– στην Τουρκία. Πάντως, για την Ελλάδα, το θέμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί οι μηχανισμοί του βαθέως κράτους, σε αγαστή συνεργασία με τους «δικούς τους» ανθρώπους που υπηρετούν στο διπλωματικό σώμα, είναι αυτοί που κινούν τα νήματα στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τον Ελληνισμό στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη και το Πατριαρχείο και τελικά επιβάλλουν τη δική τους άποψη, ανεξάρτητα με τις υποσχέσεις ή και συμφωνίες που υπογράφει κατά καιρούς η νόμιμη τουρκική κυβέρνηση. Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι η ενδεχόμενη επικράτηση του Ερντογάν θα σημαίνει αυτόματα και εξάλειψη των κινδύνων και των απειλών στα εθνικά μας συμφέροντα, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, για τη διαχείριση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το πεδίο του διεθνούς δικαίου και της πολιτικής είναι προτιμότερο από το πεδίο των παράλογων διεκδικήσεων και απειλών που εκπορεύονται από τη δράση των μηχανισμών του βαθέος κράτους και του κεμαλισμού 1[1].

Ο συγγραφέας προβαίνει σε μια ανοικτή υποστήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν ως «δημοκρατικής», ενώ «φορτώνει» την τουρκική επεκτατική πολιτική αποκλειστικά στο κεμαλικό «βαθύ κράτος», στον μύθο δηλαδή που χάλκεψαν οι εκσυγχρονιστές για να προωθήσουν την υποταγή της Ελλάδας και της Κύπρου στη νεο-οθωμανική Τουρκία. Και όμως ο Ερντογάν είναι ο πρώτος Τούρκος πρωθυπουργός που παραβρέθηκε σε συνέδριο των «Τούρκων της Δυτικής Θράκης». Το ότι μια τέτοια αντίληψη οδηγεί αναπόφευκτα, και άσχετα από προθέσεις, σε τερατουργήματα, καταδεικνύεται και από το ακόλουθο απόσπασμα σε σχέση με την Κύπρο και το Σχέδιο Ανάν:

Η άμεση εμπλοκή και ανάμειξη της «ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ» στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας και του κυβερνητικού έργου δεν σταματάει εδώ. Το ίδιο διάστημα (Άνοιξη 2003), ήταν σε εξέλιξη οι διαδικασίες για τη σύνταξη και την αποδοχή του Σχεδίου Ανάν ως βάσης διαπραγμάτευσης για την «επίλυση» του Κυπριακού. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Αμπντουλάχ Γκιούλ έδωσε εντολή στον τότε πρόεδρο του ψευδοκράτους, Ραούφ Ντενκτάς (Rauf Denktaş), να αποδεχτεί το ως άνω σχέδιο ως βάση διαπραγμάτευσης. Παρά την εντολή του Τούρκου πρωθυπουργού, ο Ντενκτάς, κατερχόμενος από το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Χάγης, όπου είχε μεταβεί για συνομιλίες, δήλωνε: «Ήλθα για να πω όχι στο σχέδιο Ανάν». Ήταν φανερό ότι είχε λάβει εντολή από το βαθύ κράτος για τη στάση του αυτή, όπως επίσης ήταν φανερό το ότι η εκλεγμένη κυβέρνηση δεν μπορούσε να υλοποιήσει την πολιτική της και τελικά «περνούσε» η πολιτική του βαθέος κράτους.

Τις αρχές του 2004, ο Ερντογάν, πιεζόμενος από τα πράγματα, προσπάθησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, σε σχέση με την επίλυση του Κυπριακού. Τον Ιανουάριο του 2004, συναντήθηκε στο Νταβός με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, και του ανακοίνωσε ότι η Τουρκία δέχεται την επιδιαιτησία του για την εξεύρεση λύσης, φέρνοντας έτσι το Σχέδιο Ανάν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Κόφι Ανάν κάλεσε τα δυο μέρη στη Νέα Υόρκη για διαπραγματεύσεις. Ο Ντενκτάς δέχτηκε πιέσεις από την κυβέρνηση και υποχρεώθηκε να συμπεριλάβει στην αποστολή τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ (Mehmet Ali Talat), που είχε κερδίσει τις εκλογές.

….Ο αρχηγός του στρατού ξηράς Γιαλμάν και ο αρχηγός της στρατοχωροφυλακής, Ερουιγκούρ, έκαναν μυστικές επαφές στην Άγκυρα με επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ΜΜΕ, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν στήριξη για τη διενέργεια πραξικοπήματος τύπου 28ης Φεβρουαρίου. Το βαθύ κράτος θεωρούσε καταστροφικό για τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της Άγκυρας και του τουρκισμού το Σχέδιο Ανάν, αφού θα έχανε η Τουρκία τον στρατηγικό έλεγχο πάνω στο νησί, έλεγχος που εξασφαλίζεται με την ύπαρξη των δυνάμεων κατοχής. Για να αποτραπεί δε τέτοια εξέλιξη, υπήρχε έτοιμο ένα σχέδιο: το «Σχέδιο Σαρίκουζ», το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο από την σχεδιαζόμενη ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν, σε περίπτωση που ψηφίζονταν από τα δυο μέρη στην Κύπρο το Σχέδιο Ανάν2[2].

Η λογική της υποστήριξης του «δημοκρατικού» Ερντογάν οδηγεί λοιπόν σε ανοικτή συνηγορία υπέρ του Σχεδίου Ανάν, και αυτό τέσσερα χρόνια μετά την απόρριψή του από τον κυπριακό ελληνισμό! Ο συγγραφέας υιοθετεί στο ακέραιο τη μυθολογία και τις απόψεις του… Αναστασιάδη πως η Τουρκία θα έβγαινε χαμένη από την υιοθέτηση του Σχεδίου Ανάν, διότι θα υποχρεωνόταν να αποσύρει τα στρατεύματά της! Κατά συνέπεια, ο Ερντογάν, ο Κόφι Ανάν και οι Αγγλο-αμερικανοί, που προωθούσαν το Σχέδιο Ανάν, είναι μάλλον… φίλοι των Ελλήνων, ενώ οι Έλληνες διέπραξαν τεράστιο σφάλμα απορρίπτοντάς το! Είναι όμως πασίγνωστο ότι η Τουρκία όχι απλώς δεν θα έχανε τον στρατηγικό έλεγχο πάνω στο νησί, αλλά, αντίθετα, θα μετέβαλε το σύνολο της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο, εάν και εφ’ όσον είχε περάσει η «μεταβατική περίοδος», ώστε να αποσύρει τα στρατεύματά της. Το πιθανότερο δε είναι πως, επειδή το σχέδιο δεν μπορούσε να λειτουργήσει ούτως ή άλλως, τελικώς δεν θα απέσυρε ποτέ τα στρατεύματα, αλλά, απλούστατα, θα είχε κερδίσει ορισμένα νέα κεκτημένα και τετελεσμένα στην Κύπρο, καθώς και την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά δεν τα γνωρίζει ο κ. Καλεντερίδης; Πώς λοιπόν χαρακτηρίζει μια αυτοκτονική αντίδραση ορισμένων σκληροπυρηνικών κεμαλικών κύκλων της Τουρκίας ως πιο επικίνδυνη από το σιδερένιο χέρι μέσα σε βελούδινο γάντι της νεο-οθωμανικής Τουρκίας;

Στο ίδιο πνεύμα, ο συγγραφέας υποστηρίζει και την ένταξη της Τουρκίας στην «Ευρωπαϊκή Ένωση» ως μηχανισμό εκδημοκρατισμού, χωρίς ποτέ και πουθενά να του περνάει από το μυαλό πως μια τέτοια ένταξη θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και την Κύπρο –για προφανείς λόγους– αλλά και για την ίδια την Ε.Ε., που θα μεταβαλλόταν έτσι σε μια ζώνη ελευθέρων ανταλλαγών σύμφωνα με τα αμερικανικά σχέδια.

Ο Ερντογάν, εκτός από την επίλυση του Κυπριακού, ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει και το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το βαθύ κράτος θεωρούσε, από την πλευρά του, ότι η ευρωπαϊκή προοπτική είναι ασύμβατη με την κεμαλική Τουρκία, ενώ ήταν προφανές ότι, σε μια ευρωπαϊκή Τουρκία, δεν είχαν θέση μηχανισμοί ούτε φασιστικές οργανώσεις τύπου «ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ». Έτσι, το βαθύ κράτος οργάνωσε την άμυνά του μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο. Παρά τις αντιδράσεις του βαθέος κράτους, η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης προσπαθούσε να χαράξει τον δρόμο προς τον εκδημοκρατισμό της χώρας του, όπως άλλωστε επιβάλλεται από τα Κριτήρια της Κοπεγχάγης και από τις άλλες υποχρεώσεις που απορρέουν από την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Εν τω μεταξύ, το κόμμα και ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυξάνουν την επιρροή τους στη λαϊκή βάση της Τουρκίας και, μέσα από τη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, ενισχύουν τη θέση τους στη διαπάλη τους με το βαθύ κράτος. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, το βαθύ κράτος δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Ανώτατοι αξιωματικοί, δικαστές, καθηγητές πανεπιστημίου, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, διάφορες ομάδες και συμμορίες προσπαθούν να αντιπαρατεθούν, ο καθένας στον τομέα του, στη νόμιμη κυβέρνηση και να ακυρώσουν στην πράξη τις όποιες μεταρρυθμίσεις3.

Δεν πιστεύουμε στα μάτια μας! Πρόκειται για απόψεις που αγιογραφούν κυριολεκτικά τον τουρκικό ισλαμισμό και τον Ερντογάν, και οι οποίες αποτελούν την τελική συνέπεια μιας αντίληψης που πιστεύει πως τα προβλήματα της Ελλάδας προέρχονται από το περιβόητο «κακό» βαθύ κράτος και όχι από τον τουρκικό επεκτατισμό.

Μια τέτοια ανάλυση είναι απολύτως λανθασμένη για πάμπολλους λόγους:

Πρώτον, διότι ο «μετριοπαθής» ισλαμισμός αποτελεί το βασικότερο όχημα του νεο-οθωμανισμού και τη στρατηγική επιλογή των Αμερικανών για τη διείσδυση στον ισλαμικό κόσμο και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξάλλου, ιστορικά, το Ισλάμ και ο ισλαμισμός είναι συνδεδεμένοι πολύ περισσότερο με την νεο-οθωμανική αντίληψη, την οποία εξέφρασε πρώτος ολοκληρωμένα ο Τουργκούτ Οζάλ, απ’ ότι οι παραδοσιακοί κεμαλιστές.

Δεύτερον, διότι, ως προς την Ελλάδα και την Κύπρο, δεν υπάρχει διαφορετική αντίληψη μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών. Έτσι, όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο, ο ισλαμιστής αντιπρόεδρος Ερμπακάν πίεζε τον Ετσεβίτ να την καταλάβει ολόκληρη.

Τρίτον, διότι σήμερα, στην Τουρκία, δεν υπάρχει μια κάθετη αντιπαράθεση κεμαλισμού και ισλαμισμού, αντίθετα έχει επιτευχθεί μια ισλαμο-κεμαλική σύνθεση, την οποία ακολουθούν, θέλοντας και μη, τόσο οι μεν όσο και οι δε. Το παλαιό κεμαλικό κατεστημένο δεν μπορεί να κάνει σήμερα χωρίς τον Ερντογάν, γι’ αυτό και εν τέλει και το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν τόλμησε να απαγορεύσει το κόμμα του, ενώ η παρακρατική οργάνωση «Εργκενεκόν», ως κατάλοιπο των σκληροπυρηνικών κεμαλιστών, παραδόθηκε από τον στρατό στα χέρια του Ερντογάν.

Εξάλλου, καθόλου τυχαία, όλη η Δύση και οι Αμερικανοί κατ’ εξοχήν στηρίζουν τον Ερντογάν, ενώ, αντίθετα, ένα τμήμα των κεμαλιστών έχει περάσει σε έναν έντονο αντιαμερικανισμό.

Τέταρτον, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ένα από τα πιο δημοκρατικά τμήματα της τουρκικής κοινωνίας, οι Αλεβίτες, που αποτελούν κάτι μεταξύ του 15% και του 25% του πληθυσμού, βρίσκονται σε ευθεία αντιπαλότητα με τον σουνιτικό ισλαμισμό του Ερντογάν ενώ τα δικαιώματά τους παραβιάζονται κατάφορα. Γι’ αυτό η ταύτιση του λαϊκού κεμαλισμού συλλήβδην με τον φασισμό είναι εσφαλμένη. Τέλος, ένα τμήμα της κεμαλικής Αριστεράς και της Άκρας Αριστεράς δεν ταυτίζεται με το σουνιτικό Ισλάμ, που το θεωρεί απειλή για τα δικαιώματά του.

Πέμπτον, η ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας άρχισε όταν ο κατ’ εξοχήν κεμαλιστής στρατηγός Εβρέν, μετά το πραξικόπημα του 1980, ενίσχυσε το Ισλάμ ως αντίβαρο στην επαναστατική Αριστερά και τους Κούρδους, και εν πολλοίς το επέτυχε. Η επαναστατική Αριστερά συρρικνώθηκε και ένα μεγάλο μέρος των Κούρδων επανήλθε στους κόλπους του τουρκικού κράτους μέσω του… Ισλάμ, μια και ο τουρκισμός των κεμαλιστών δεν απέδιδε πλέον. Έτσι, ο Ερντογάν και το κόμμα του καρπώνονται πλέον ένα πολύ υψηλό ποσοστό των κουρδικών ψήφων, ενώ οι Κούρδοι έχουν ισλαμοποιηθεί σε υψηλό βαθμό.

Ελπίζω ο κ. Καλεντερίδης να δώσει κάποιες εξηγήσεις στους πολυάριθμους αναγνώστες του κειμένου του και στον υποφαινόμενο ώστε να διευκρινιστούν αυτές οι θέσεις.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Σάββας Καλεντερίδης, http://www.infognomon.gr, «Η Τουρκία ανάμεσα στη δημοκρατία και τον κεμαλικό αυταρχισμό», Αθήνα, 11 Απριλίου 2008.

2.  Σάββας Καλεντερίδης, στο ίδιο.

3.  Σάββας Καλεντερίδης, στο ίδιο.

*Το κείμενο περιέχεται στο 72ο τεύχος του περιοδικού Άρδην.

Ζήτω το 1821!

Ζήτω το 1821!

του Κωνσταντίνου Π.Ρωμανού

Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου

Είναι περίεργη και δυσεξήγητη η απάθεια των Ελλήνων για τα εθνικά τους θέματα. Η ψευδοΜακεδονία των Σκοπίων προκαλεί και επιβραβεύεται εις βάρος της Ελλάδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Τούρκοι βάζουν την στάμπα τους στο μισό Αιγαίο. Σχέδια διαμελισμού της Ελλάδος βορείως της Λάρισας, Τσαμουριά, ακόμα και ανεξαρτησία της Κρήτης αναδύονται αργά και ευδιάκριτα στην επιφάνεια της κοινής γνώμης. Παρά ταύτα οι αντιδράσεις των Ελλήνων είναι πολύ μικρής κλίμακας.

Ως εξήγηση του φαινομένου προσφέρονται η καθήλωση στην τηλεόραση ή τα χρέη και η οικονομική ανασφάλεια. Για όσους εξηγήσεις αυτού του τύπου δεν φαίνονται επαρκείς, θα αποτολμήσω μια εξήγηση σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο πολιτικής ψυχολογίας: το υποσυνειδήτως αναπτυσσόμενο αίσθημα ότι η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες!

Είναι προφανές ότι δεν έχει κανείς την έφεση να υπερασπιστεί τα σύνορα μιας επικράτειας με διακύβευμα την ζωή του αν δεν αισθάνεται ότι η εν λόγω επικράτεια είναι κατά έναν απόλυτο τρόπο κοινή ιδιοκτησία του εαυτού του και των ομογενών του. Όμως συμβαίνει αυτό; Ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες; Αποτελεί σήμερα η Ελλάδα μια οικογένεια που συνέχεται με ακατάλυτους δεσμούς συμπάθειας, κάτι το απόλυτα οικείον, απόλυτα δικό μας;

Η εμπειρία των τελευταίων ετών τείνει να αναιρέσει την αίσθηση του εθνικά οικείου. Οι στρατιές των λαθρομεταναστών της παγκοσμιοποίησης διαπέρασαν τα πορώδη σύνορα της Ελλάδος με μια ευκολία που θα την εζήλευε ο ίδιος ο τουρκικός στρατός. Η εξουσία τούς καλοδέχθηκε, με αντίτιμο πάντα τα έσοδα από το δουλεμπόριο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Σόρος για την «ένταξή» τους. Προσφάτως ο υπουργός Εσωτερικών είπε σε σχετικό συνέδριο ότι οι μετανάστες όχι μόνο δεν αποτελούν πρόβλημα (όπως είχε εισηγηθεί η διακομματική επιτροπή της Βουλής για τους λαθρομετανάστες το 1993), αλλά αντιθέτως συμβάλλουν στην ανάπτυξη…

Το δε Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής ΙΜΕΠΟ παρά τω Υπουργείω Εσωτερικών έναν μήνα πριν έβγαλε προπαγανδιστικό logo ότι για τον Έλληνα οι μετανάστες είναι άνθρωποι που περιμένουν … ένα χαμόγελο! Αυτά όλα την στιγμή που η Ιρλανδία δήλωσε κατηγορηματικά ότι λόγω οικονομικής κρίσης και ανεργίας δεν θα προσελάμβανε σε θέσεις εργασίας κανέναν μετανάστη, ακολουθούμενη από την Ισπανία, η οποία δήλωσε ότι θα πριμοδοτούσε εργοδότες που θα απέλυαν μετανάστες για να προσλάβουν Ισπανούς, και την Ιταλία η οποία διεκήρυξε ότι δεν θα εδέχετο οικονομικούς μετανάστες στο έδαφός της για τουλάχιστον δύο έτη. Όμως το υπουργείο Εσωτερικών της Ελλάδος έλαβε Χ εκατομμύρια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την «ένταξη» των μεταναστών και την πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων από τα ΜΜΕ προκειμένου να… χαμογελάσουν, εν μέσω οικονομικής κρίσης, στην ένταξη.

Ούτε οι γνωματεύσεις των γιατρών για μολυσματικές ασθένειες μεταναστών, χολέρα, ηπατίτιδα Β, φυματίωση και περίεργους ιούς πνευμονοπάθειας, στις εντατικές μονάδες των νοσοκομείων, έφθασαν για να αντισταθμίσουν τα σακιά ευρώ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξυπνώντας τα –ανύπαρκτα– προστατευτικά ανακλαστικά του κράτους απέναντι στους ιθαγενείς υπηκόους του: έτσι, αντί για άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, το κράτος τώρα προγραμματίζει την … ισότιμη πρόσβαση των ιδίων στις υπηρεσίες Υγείας! (Ας πάει Έλληνας χωρίς βιβλιάριο να νοσηλευτεί και θα εύχεται να ήταν λαθρομετανάστης…)

Με την υποστήριξη της κάστας των πολιτικών, αλλά και της υψηλής διανόησης των πανεπιστημίων, που ονειρεύεται κι αυτή, μαζί με τους φοιτητές της που φόρεσαν κουκούλες, ανοιχτά σύνορα, πολυεθνικό κράτος και το τέλος του «ελληνοκεντρισμού», οι μετανάστες έβαλαν γερά πόδι στην ελληνική γη. Οι πιο φτωχοί στα γκέτο των πόλεων απ’ όπου εκτοπίζουν τους Έλληνες, οι πιο πλούσιοι σε ιδιόκτητα διαμερίσματα (εκποίηση της Ελλάδος στην λιανική). Για χάρη όλων αυτών άλλαξε και η παιδεία, από ελληνική έγινε αλλότρια, «διαπολιτισμική» εκπαίδευση στα σχολεία. Σε λίγο θα γίνουν η Αστυνομία και ο στρατός πολυεθνικά, μαζί με το θρήσκευμα θα απαλειφθεί και η ιθαγένεια από τις ταυτότητες, όλοι θα είμαστε «Έλληνες» χωρίς διάκριση, είτε προερχόμαστε από το Καμερούν, είτε από την Θήβα. Νέα σχολεία θα ιδρυθούν όπου θα διδάσκονται οι γλώσσες των αλλοδαπών, τζαμιά θα υψωθούν με μιναρέδες ψηλότερους από τα καμπαναριά των εκκλησιών και οι θρησκευτικές αργίες θα μοιράζονται ανάμεσα στην Σαρακοστή και στο Ραμαζάνι.

Όλα αυτά, θα πουν κάποιοι, δεν είναι απαραιτήτως κακά, αλλά ακούγονται μάλλον καλά και εν πάση περιπτώσει δημοκρατικά. Ούτε μια μικρή λεπτομέρεια θα πειράξει τους συγκεκριμένους, ότι αυτό που θα προκύψει δεν θα είναι Ελλάδα. Το μόνο που θα τους πειράξει είναι ότι μαζί με τον πολυεθνοτισμό παντρεύτηκαν και όλα τα συνδικάτα του πολιτικού και του κοινού εγκλήματος της Ευρασίας και της Αφρικής. Θα διαπιστώσουν, όταν θα είναι αργά, ότι το παρακράτος των τελευταίων δεν καταλαβαίνει και πολλά από «Δημοκρατία».

Πώς λοιπόν, για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα, να δείξει έφεση ο Έλληνας της σήμερον να πολεμήσει στα σύνορα της επικράτειας, ώστε η ετοιμότητά του αυτή να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον επίδοξο εισβολέα; Εις το όνομα τίνος να αγωνιστεί εναντίον, π.χ., του μουσουλμάνου Τούρκου; Μήπως εις το όνομα του «συμπολίτη» του μουσουλμάνου Αλβανού ή Πακιστανού ή Αφρικανού;

Να μην κουράσουμε άλλο τον αναγνώστη. Άλλωστε επίκειται η μεγάλη εθνική εορτή των Ελλήνων, η επανάσταση κατά της οθωμανικής τυραννίας, που ενέπνευσε ολάκερη την φιλελεύθερη Ευρώπη. Ας αναφωνήσουμε λοιπόν τώρα, με όλη την δύναμη της ψυχής μας: Ζήτω το τρισένδοξο 1821!

——————————————————————————–

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 22ας Μαρτίου της εφημερίδας Το Παρόν.