Παράνομος ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος!

Τι θα γίνει με το διαχρονικό και διακομματικό σκάνδαλο «Αντώνης Λιάκος» που εκπροσωπεί -και εκφράζει την παρανομία ;

Ποιοι και πότε θα πάνε φυλακή για περιφρόνηση της δικαιοσύνης ;

Του Σπύρου Χατζάρα

Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από όλα.
Η δικαιοσύνη ,με τελεσίδικη απόφαση του ΣτΕ, το 1996 αποφάσισε ότι ο κ. Αντώνης Λιάκος τοποθετήθηκε παρανόμως καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διέταξε την άμεση απόλυση του.

Για 14 χρόνια αυτή η απόφαση παραμένει ανεφάρμοστη.

Κάποια αόρατη «Δύναμη» ,που βρίσκεται υπεράνω των Θεσμών και της Δικαιοσύνης, υπεράνω του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού , προστατεύει τον «εκλεκτό» της Νέας Τάξης, των «Περιουσίων», και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

Η Επιτροπή του άρθρου 5 του Ν.1470/1984 του Συμβουλίου της Επικρατείας συνεδρίασε στις 22 Νοεμβρίου 1999 και ομοφώνως διαπίστωσε ότι η Διοίκηση δεν εφάρμοσε την κατά του Λιάκου (με αρ.3138/1996) απόφαση.

Με αυτή τη διαπίστωση το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα.

Διαδοχικές Κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή,υποτάχθηκαν στις Βουλήσεις της Ανωτέρας Δυνάμεως και ο Λιάκος παραμένει 14 χρόνια στη Θέση του.
Δικηγόρος του κ. Λιάκου ήταν ο πανταχού παρόν κ.Αλιβιζάτος, που το 1996 προέβλεψε ότι η απόφαση δεν θα εφαρμοστεί ΠΟΤΕ.
Τι γνώριζε ο κ.Αλιβιζάτος;

Το πρώτο βήμα για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα, και η πρώτη σύγκρουση με την ΑΟΡΑΤΗ ΧΟΥΝΤΑ, είναι να εφαρμοστεί η απόφαση για τον Λιάκο.

Και βέβαια πρέπει να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται με πράξεις ή παραλήψεις για την περιφρόνηση της Δικαιοσύνης και την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών.

Ευθύνονται δεκάδες. Διαδοχικοί υπουργοί, και μάλιστα ο «τρομοκράτης», (στα Νιάτα του),Πέτρος Ευθυμίου, «φυτευτός» «δημοσιογράφος» και βουλευτής του ΔΟΛ, όταν ήταν υπουργός Παιδείας , κατηγορηματικώς αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε για να εκπέσει ο Λιάκος . Διαδοχικοί πρυτάνεις ευθύνονται επίσης όπως οι, Πέτρος Γέμτος, Γεώργιος Μπαμπινιώτης και Κωνσταντίνος Δημόπουλος.
Ευθύνονται και το σύνολο των βουλευτών που σιώπησαν.
Εμπρός να ανατρέψουμε την ΑΟΡΑΤΗ ΧΟΥΝΤΑ.

http://deltio11.blogspot.com/2010/01/blog-post_3110.html

Ανεπίγνωστα ή συνειδητά στρατευμένοι προπαγανδιστές – Κοσμοθεωρία των εθνών versus αποδόμηση

Το Πρώτο Θέμα, 12.7.2009, σ. 47 (ρεπορτάζ για καθηγητές ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου για τα βιβλία Ιστορίας)

Επιφυλλίδα: Ανεπίγνωστα ή συνειδητά στρατευμένοι προπαγανδιστές – Κοσμοθεωρία των εθνών versus αποδόμηση

Παναγιώτης Ήφαιστος*

Οι κοινωνίες, ανοήτως, χρηματοδοτούν με σπάνιους πόρους τα λεγόμενα «Τμήματα Κοινωνικών Επιστημών». Μέσα στα απυρόβλητα «ακαδημαϊκά» οχυρά εδώ και αιώνες «συνωστίζονται» ανεπίγνωστα ή συνειδητά στρατευμένοι προπαγανδιστές. Ο ρόλος τους υποστηρίζω στο βιβλίο μου Κοσμοθεωρία των Εθνών που μόλις κυκλοφόρησε (βλ. http://www.ifestosedu.gr) ήταν πάντοτε αντικοινωνικός. Κύρια αποστολή τους ήταν να παρέχουν ευτελείς υπηρεσίες στις εκάστοτε εξουσίες: Αποικιοκρατικό έγκλημα, καταλήστευση του πλανήτη, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, περιφερειακοί και παγκόσμιοι πόλεμοι  και ιδεολογική γιγαντομαχία τον 20ό αιώνα. Ουσιαστικά, κατά την διάρκεια της ιδεολογικής ηγεμονομαχίας του 20ού αιώνα από μικρομεσαίοι ιδεολογικοί μηχανισμοί μετατράπηκαν σε βιομηχανίες παραγωγής επιστημονικά μεταμφιεσμένης προπαγάνδας. Την ύστερη εποχή,  η «παγκοσμιοποίηση» προκάλεσε πανδημία ιδεολογημάτων. Οι καλοπληρωμένοι θαμώνες αναμειγνύονται με διεθνικά κινούμενους εξωπολιτικούς κερδοσκόπους, αξιωματούχους ηγεμονικών δυνάμεων και αφελείς ιεραπόστολους της «παγκοσμιοποίησης». Ευέλικτα και προσαρμοστικά υπηρετούν, τώρα, τον εθνομηδενιστικό-αποδομητικό νεοταξισμό. Ενάντιά τους βαίνουν τα πνευματικά κτίσματα των εθνικών κοσμοθεωριών και η ασίγαστη αξίωση των μελών των εθνών για δημοκρατία, κοινωνική και πολιτική ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Όσο ο κόσμος απομακρύνεται από την αποικιοκρατία τόσο περισσότερο θα συγκροτούνται εθνοκρατοκεντρικές αντιηγεμονικές συσπειρώσεις που θα απομονώνουν τα τελευταία σκιρτήματα των πολιτικών και ιδεολογικών απογόνων του μαρκήσιου de Sade. Οι παρωχημένοι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί παραγωγής αποδομητικού εθνομηδενισμού, όμως, μένουν. Ροκανίζουν ανθρωπολογικά τις απρόσεκτες κοινωνίες. Όσες κοινωνίες δεν προσέξουν θα πάθουν ότι τους αξίζει για μια τόσο μεγάλη απροσεξία. Αν ήμουν βουλευτής θα εισηγούμουν να τερματιστεί η χρηματοδότηση αυτών των παρωχημένων ιδεολογικών μηχανισμών. Οι σπάνιοι πόροι να διοχετευτούν για πανεπιστημιακά τμήματα κοινωνικά ωφέλιμων τομέων (γιατροί, γεωπόνοι, τεχνικοί, φιλόλογοι κτλ).

——————

*Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Στο βιβλίο του Κοσμοθεωρία των Εθνών (βλ. πληροφορίες www.ifestosedu.gr), μεταξύ πολλών άλλων, αναλύεται εκτενώς το φαινόμενο των μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων ως ιδεολογικό εργαλείο ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης».

Οι παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου

Της Ελίνας Γαληνού

Το θέμα έχει απασχολήσει επανειλημμένα την κοινή γνώμη, ιδίως κάθε φορά που συμβαίνουν ακραίες καταστάσεις μέσα στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας. Τα επίμονα και πολυετή φαινόμενα μέσω των οποίων εκδηλώνονται οι διάφορες παθογένειες των Ελληνικών Πανεπιστημίων,, είναι βέβαιο ότι μας έχουν πείσει αρκούντως για το πρόβλημα. Και ενώ τροφοδοτεί άφθονη θεματολογία για συζητήσεις σε πάνελ, ημερίδες και αναλύσεις, δεν διαφαίνεται καμιά πρόοδος στον ορίζοντα. Κάθε φορά που θα γίνει νύξη για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σχετικά με την λειτουργία των Πανεπιστημίων μας, οι «προοδευτικοί» θα εκτονώσουν την αγωνία τους για την τύχη της Ελληνικής Παιδείας καίγοντας τις πόλεις, καταστρέφοντας ξένες περιουσίες, κάνοντας καταλήψεις και βανδαλισμούς μέσα στους χώρους των Πανεπιστημίων επικαλούμενοι προ πάντων το «πανεπιστημιακό άσυλο». Και ο καιρός περνάει, ενώ οι συζητήσεις και οι προβληματισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον χωρίς αποτέλεσμα. «Πώς επιτέλους εννοούν αυτοί οι δημοκράτες την Ανώτατη Παιδεία; Και πόσες απαιτήσεις οικονομικές έχουν οι καθηγητές στην Ελλάδα, σε σχέση με τους συναδέλφους τους του εξωτερικού;» απορούσε ένας καθηγητής ΑΕΙ του εξωτερικού, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα με την συνταξιοδότησή του; Διότι σε άλλες χώρες, οι καθηγητές Πανεπιστημίων, ούτε τις απολαβές του ύψους των δικών μας έχουν, ούτε την δυνατότητα να διαχειρίζονται τόσο χαλαρά τα ερευνητικά κονδύλια. Εκεί λογοδοτούν αυστηρά για τις δαπάνες στα επιστημονικά και ερευνητικά προγράμματα και όταν πληρώνονται για να συμμετάσχουν σε συνέδρια, είναι υποχρεωμένοι να τα παρακολουθήσουν ώστε να δώσουν συγκεκριμένες αναφορές όταν επιστρέφουν στη βάση τους. Οσο για τους φοιτητές ξένων Πανεπιστημίων, υπάρχει τεράστια αντίφαση με τους δικούς μας, ιδίως όσους είναι διαποτισμένοι με τις αρχές των λαικών δημοκρατιών..Αλήθεια, έχουν σκεφτεί ότι στα Πανεπιστήμια των λαικών δημοκρατιών που τόσο τους συγκινούν, ισχύουν κανονισμοί από τους πλέον αυστηρούς; Εκεί οι καταλήψεις και οι αποχές είναι τιμωρητέες, επειδή θεωρείται ότι παρακωλύουν την Παιδεία και βλάπτουν το κοινό συμφέρον. Το Πανεπιστημιακό άσυλο που εδώ κατέληξε να παρέχει ασυλία στους κουκουλοφόρους, είναι αυστηρά οριοθετημένο εάν ισχύει. Η παρακολούθηση και οι εξετάσεις είναι υποχρεωτικά ενώ ο θεσμός του «αιώνιου φοιτητή» που τόσο ευδοκίμησε στη χώρα μας, είναι ανήκουστος. Αυτό συμβαίνει διότι σε άλλες χώρες, τα Πανεπιστήμια δεν προορίζονται για δράση συνδικαλιστών-φοιτητών, ούτε για την προώθηση μικροσυμφερόντων καθηγητών, αλλά για σπουδή. Αντέχουν αλήθεια οι προοδευτικοί μας τέτοια Πανεπιστήμια; Ευνόητη η απάντηση νομίζω. Οσο για τη διαχείριση κονδυλίων η οποία αναφέρθηκε σε πρόσφατο άρθρο του ιστολογίου, καταθέτω την μαρτυρία Πανεπιστημιακού διδασκάλου το 1985. Τότε μόλις είχαν πρωτοεμφανιστεί οι δυνατότητες κονδυλίων έρευνας και κάποιος από την ομάδα του, σκέφτηκε να κινήσει ερευνητικό θέμα για την μόλυνση της ατμόσφαιρας που αντιστοιχούσε σε κονδύλιο ύψους 15 εκατ. δρχ, χωρίς να έχει θεσπίσει κάν βασικούς άξονες της έρευνάς του. Ο καθηγητής προέβαλε άρνηση θεωρώντας ότι η είσπραξη του κονδυλίου αυτού ήταν καθαρή σπατάλη άνευ ουσίας. Τότε ο βοηθός τον απείλησε με ..μήνυση την οποία βέβαια δεν τόλμησε να υποβάλει, γιατί η διοίκηση του Πανεπιστημίου δικαίωσε τον καθηγητή. Ο φαύλος κύκλος όμως είχε προοπτικές μεγάλης συνέχειας, γιατί συνδέθηκε άρρηκτα με συμφέροντα που αποτρέπουν την θεραπεία της παθογένειας των Πανεπιστημίων μας. Δυστυχώς!

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/07/blog-post_5374.html

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμον δεν εκράτεις!